< Psalmet 139 >

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
За първия певец. Давидов псалом. Господи, опитал си ме и познал си ме.
2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
Ти познаваш сядянето ми и ставането ми; Разбираш помислите ми от далеч,
3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
Издирваш ходенето ми и лягането ми, И знаеш всичките ми пътища.
4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
Защото докато думата не е още на езика ми, Ето, Господи, Ти я знаеш цяла.
5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Ти си пред мен и зад мен, И турил си върху мене ръката Си.
6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
Това знание е прочуто за мене; Високо е; не мога да го стигна.
7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
Къде да отида от твоя Дух? Или от присъствието Ти къде да побягна?
8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)
Ако възляза на небето, Ти си там; Ако си постеля в преизподнята и там си Ти. (Sheol h7585)
9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
Ако взема крилата на зората И се заселя в най-далечните краища на морето,
10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
Там ще ме води ръката Ти, И Твоята десница не ме държи.
11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
Ако река: Поне тъмнината ще ме покрие, И светлината около мене ще стане на нощ,
12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
То и самата тъмнина не укрива нищо от Тебе, А нощта свети като деня; За Тебе тъмнината и светлината са безразлични.
13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
Защото Ти си образувал чреслата ми, Обвил си ме в утробата на майка ми.
14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
Ще Те славя, защото страшно и чудно съм направен; Чудни са Твоите дела, И душата ми добре знае това.
15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
Костникът ми не се укри от Тебе, Когато в тайна се работех, И в дълбочина на земята ми се даваше разнообразната ми форма.
16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
Твоите очи видяха необразуваното ми вещество; И в твоята книга бяха записани Всичките ми определени дни, Докато още не съществуваше ни един от тях.
17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
И колко скъпоценни за мене са тия Твои помисли, Боже! Колко голямо е числото им!
18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
Ако бях поискал да ги изброя, те са по-многобройни от пясъка; Събуждам ли, се още съм с Тебе.
19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
Непременно ще поразиш нечестивите Боже; Отдалечете се, прочее, от мене, мъже кръвопийци.
20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
Защото говорят против Тебе нечестиво, И враговете Ти се подигат против Тебе заради суета.
21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
Не мразя ли, Господи, ония, които мразят Тебе? И не гнуся ли се от ония, които се подигат против Тебе?
22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
Със съвършена образа ги мразя, За неприятели ги имам.
23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
Изпитай ме, Боже, и познай сърцето ми; Опитай ме, и познай мислите ми;
24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
И виж дали има в мене оскърбителен път; И води ме по вечен път.

< Psalmet 139 >