Psalmet 137

1 Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

Давида. При реках Вавилона, там сидели мы и плакали, когда вспоминали о Сионе;

2 mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

на вербах, посреди его, повесили мы наши арфы.

3 Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: “Na këndoni një këngë të Sionit”.

Там пленившие нас требовали от нас слов песней, и притеснители наши - веселья: “пропойте нам из песней Сионских”.

4 Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

Как нам петь песнь Господню на земле чужой?

5 Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Если я забуду тебя, Иерусалим, - забудь меня десница моя;

6 m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

прилипни язык мой к гортани моей, если не буду помнить тебя, если не поставлю Иерусалима во главе веселия моего.

7 Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: “Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet”.

Припомни, Господи, сынам Едомовым день Иерусалима, когда они говорили: “разрушайте, разрушайте до основания его”.

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

Дочь Вавилона, опустошительница! блажен, кто воздаст тебе за то, что ты сделала нам!

9 Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Блажен, кто возьмет и разобьет младенцев твоих о камень!