Psalmet 137

1 Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

KIT momoder ni kailan pilap en Papel akan o sangesang, ni at tamanda Sion.

2 mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

Kit langadar at arp akan nin tuka kan, me mi wasa o,

3 Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: “Na këndoni një këngë të Sionit”.

Pwe me sali kit edi inda, sen kaul, o sen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai ong kit kaul apot duen Sion.

4 Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

Iaduen at pan kak wiada kaul ong Ieowa nan sap en men wai?

5 Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Ma i pan monoke uk ala Ierusalem, pa i pali maun ap pil pan monokinokla.

6 m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

Lo i pan pas ong pan ngatangat ai, ma i solar pan taman uk adar, ma i solar pan peren kida Ierusalem mon meakaros.

7 Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: “Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet”.

Maing Ieowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en Ierusalem: Kawela, kawela lao lel ong nan pwel!

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

Toun Papel, morsued koe, re meid pai, me pan wiai ong uk duen me koe wiadar!

9 Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Meid pai ir, me pan koledi noum seri pwelel o kasuk pasang nin takai!