Psalmet 137

1 Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

At [the] rivers of - Babylon there we sat also we wept when remembered we Zion.

2 mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

On poplars in [the] midst of it we hung up harps our.

3 Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: “Na këndoni një këngë të Sionit”.

For there they asked us captors our words of a song and mockers our gladness sing for us one of [the] song[s] of Zion.

4 Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

How? will we sing [the] song of Yahweh on ground of foreignness.

5 Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

If I will forget you O Jerusalem may it forget right [hand] my.

6 m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

May it cleave tongue my - to palate my if not I will remember you if not I will lift up Jerusalem above [the] chief of joy my.

7 Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: “Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet”.

Remember O Yahweh - to [the] people of Edom [the] day of Jerusalem who were saying lay bare - lay bare to the foundation in it.

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

O daughter of Babylon that is about to be destroyed how blessed! [is one] who he will repay to you dealing your that you dealt to us.

9 Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

How blessed! - [is one] who he will seize and he will smash children your to the rock.