Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

En visa i högre choren. Tänk, Herre, uppå David, och uppå allt hans lidande;

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Hvilken Herranom svor, och lofvade dem mägtiga i Jacob:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

Jag vill icke gå i mins hus hyddo, eller lägga mig på mine sängs lägre;

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

Jag vill icke låta mina ögon sofva, eller mina ögnalock sömnoga vara;

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

Tilldess jag må finna ett rum för Herranom, till en boning dem mägtiga i Jacob.

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Si, vi höre derom i Ephrata; vi hafve funnit det på skogsmarkene.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Vi vilje gå in uti hans boningar, och tillbedja inför hans fotapall.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Herre, statt upp till dina ro, du och din magts ark.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Låt dina Prester kläda sig med rättfärdighet, och dina heliga glädja sig.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Tag icke bort dins smordas regemente, for din tjenare Davids skull.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Herren hafver svorit David en sannan ed, der skall han intet ifrå träda: Jag skall sätta dig dins lifs frukt uppå din stol.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Om dina barn hålla mitt förbund, och min vittnesbörd, som jag dem lärandes varder, så skola ock deras barn sitta på dinom stol evinnerliga.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Ty Herren hafver utvalt Zion, och hafver lust till att bo der.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Detta är min hvila evinnerliga, här vill jag bo; ty här behagar mig väl.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Jag vill välsigna dess spis, och gifva dess fattigom bröd nog.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Dess Prester vill jag bekläda med salighet, och dess helige skola glädja sig.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Dersammastäds skall uppgå Davids horn; jag hafver tillredt minom smorda ena lykto.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Hans fiendar vill jag bekläda med skam; men öfver honom skall hans krona blomstras.