Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Gospod, spomni se Davida in vseh njegovih stisk,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

kako je prisegel Gospodu in se zaobljubil mogočnemu Jakobovemu Bogu:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

»Zagotovo ne bom prišel v šotorsko svetišče svoje hiše niti šel gor v svojo posteljo,

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

svojim očem ne bom dal spanja ali dremanja svojim vekam,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

dokler ne najdem kraja za Gospoda, prebivališča za mogočnega Jakobovega Boga.«

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Glej, slišali smo o tem v Efráti, našli smo to na gozdnih poljih.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Šli bomo v njegova šotorska svetišča, oboževali bomo ob njegovi pručki.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Vstani, oh Gospod, v svoj počitek, ti in skrinja tvoje moči.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Naj bodo tvoji duhovniki oblečeni s pravičnostjo in tvoji sveti naj vzklikajo od veselja.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Zaradi svojega služabnika Davida ne obrni obličja proč od svojega maziljenca.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Gospod je Davidu prisegel z resnico; ne bo se odvrnil od nje: »Od sadu tvojega telesa bom postavil na tvoj prestol.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Če se bodo tvoji otroci držali moje zaveze in mojega pričevanja, ki jih ga bom jaz učil, bodo tudi njihovi otroci sedeli na tvojem prestolu na vékomaj.«

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Kajti Gospod je izbral Sion; zaželel si ga je za svoje prebivališče.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

»To je moj počitek na veke; tu bom prebival, ker sem si ga zaželel.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Obilno bom blagoslavljal njegovo preskrbo, njegove uboge bom nasičeval s kruhom.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Prav tako bom njegove duhovnike oblekel z rešitvijo duš in njegovi sveti bodo glasno vzklikali od veselja.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Tam bom storil Davidovemu rogu, da vzbrsti; odredil sem svetilko za svojega maziljenca.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Njegove sovražnike bom oblekel s sramoto, toda na njem samem bo cvetela njegova krona.«