Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Помяни, Господи, Давида и всю кротость его:

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

яко клятся Господеви, обещася Богу Иаковлю:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

аще вниду в селение дому моего, или взыду на одр постели моея:

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

аще дам сон очима моима, и веждома моима дремание, и покой скраниама моима:

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

дондеже обрящу место Господеви, селение Богу Иаковлю.

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Се, слышахом я во Евфрафе, обретохом я в полях Дубравы:

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

внидем в селения Его, поклонимся на место, идеже стоясте нозе Его.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Воскресени, Господи, в покой Твой, Ты и кивот святыни Твоея.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Священницы Твои облекутся правдою, и преподобнии Твои возрадуются.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Давида ради раба Твоего, не отврати лице помазаннаго Твоего.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Клятся Господь Давиду истиною, и не отвержется ея: от плода чрева твоего посажду на престоле твоем.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Аще сохранят сынове твои завет Мой и свидения Моя сия, имже научу я, и сынове их до века сядут на престоле твоем.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Яко избра Господь Сиона, изволи и в жилище Себе.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Сей покой Мой во век века, зде вселюся, яко изволих и.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Ловитву его благословляяй благословлю, нищыя его насыщу хлебы:

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

священники его облеку во спасение, и преподобнии его радостию возрадуются.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Тамо возращу рог Давидови, уготовах светилник помазанному Моему.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Враги его облеку студом, на немже процветет святыня моя.