Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Опомени се, Господе, Давида и све смерности његове,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Како се кунуо Господу, и заветовао Богу Јаковљевом:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

"Нећу ући у шатор дома свог, нити ћу лећи на постељу одра свог;

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

Нећу дати сна очима својим, ни веђама својим дрема;

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

Док не нађем места Господу, стана Богу Јаковљевом."

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Ево, чусмо да је у Јефремовој земљи, нађосмо Га на пољима киријат-јаримским.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Уђимо у стан Његов, поклонимо се подножју ногу Његових.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Стани, Господе, на почивалишту свом, Ти и ковчег силе Твоје.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Свештеници Твоји нек се обуку у правду, и свеци Твоји нек се радују.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Ради Давида, слуге свог, немој одвратити лица од помазаника свог.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Закле се Господ Давиду у истини, од које неће одступити; од порода твог посадићу на престолу твом.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Ако синови твоји ушчувају завет мој и откривења моја којима ћу их научити, онда ће и синови њихови довека седети на престолу свом.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Јер је изабрао Господ Сион, и омиле Му живети на њему.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Ово је почивалиште моје увек, овде ћу се населити; јер ми је омилело.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Храну ћу његову благословити, ниште његове наситићу хлеба.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Свештенике ћу његове обући у спасење, и свети ће се његови радовати.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Ту ћу учинити да узрасте рог Давиду, поставићу видело помазанику свом.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Непријатеље ћу његове обући у срамоту; а на њему ће цветати венац његов.