Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Ty nifantà’e am’ Iehovà, ty nititiha’e amy Tsitongerè’ Iakobey:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

Toe tsy hizilik’ an-kibohon- trañoko ao raho ndra hijoñe am-pandreako nivelareñe ho ahiko ao:

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

Tsy homeiko roro o masokoo, tsy hidrodreke o voho-masokoo,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

ampara’ te ­hahatreavako toetse t’Iehovà, akiba ho a i Tsitongerè’ Iakobey.

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Jinanji’ay e Efrata zay, tendrek’ an-kodobo’ i alay:

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Antao hionjoñe mb’an-Kivoho’e ao; antao hitalaho am-pitongoàm-pandia’e eo.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Miongaha ry Iehovà, miheova mb’am-pitofà’o mb’eo, Ihe naho i vatam-pañinan-kaozara’oy.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Ho lafihen-kavantañañe o mpisoro’oo, hipoñak’ an-kaehake o noro’oo.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Ty amy Davide mpitoro’oy, ko ampitolihe’o añe ty lahara’ i noriza’oy.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Nifanta mahity amy Davide t’Iehovà, vaho tsy hafote’e, ty hoe: Hampiambesareko ami’ty fiambesam-panjakà’o eo ty boak’ am-pañova’o ao;

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

lehe ambe’ o ana’oo i fañinakoy naho ty taroko anareko iareo, le hiambesatse amy ­fiambesam-panjaka’oy nainai’e o ana’ iareoo.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Toe jinobo’ Iehovà ty Tsiône, i fañiria’e ho fimoneña’ey:

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Etoy ty fitofako nainai’e tsy modo; atoa ty himoneñako, fa fisalalàko—

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Hogogoeko ty riha’e, ho eneñeko mahakama o mahàtra’eo.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Hampisikineko fandrombahañe o mpisoro’eo, hisabo an-drebeke o noro’eo.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Ao ty hampitiriako ty tsifa’ i Davide; ao ty nañajariako failo’ i norizakoy.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Haombeko hasalarañe o rafelahi’eo, fe hipelapelatse añambone’e eo ty sabaka’e.