Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“