Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

(Sang til Festrejserne.) HERRE, kom David i Hu for al hans møje,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

hvorledes han tilsvor HERREN, gav Jakobs Vældige et Løfte:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

"Jeg træder ej ind i mit Huses Telt, jeg stiger ej op på mit Leje,

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

under ikke mine Øjne Søvn, ikke mine Øjenlåg Hvile,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

før jeg har fundet HERREN et Sted, Jakobs Vældige en Bolig!"

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

"Se, i Efrata hørte vi om den, fandt den på Ja'ars Mark;

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

lad os gå hen til hans Bolig, tilbede ved hans Fødders Skammel!"

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

HERRE, bryd op til dit Hvilested, du og din Vældes Ark!

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Dine Præster være klædte i Retfærd, dine fromme synge med Fryd!

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

For din Tjener Davids Skyld afvise du ikke din Salvede!"

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

HERREN tilsvor David et troværdigt, usvigeligt Løfte: "Af din Livsens Frugt vil jeg sætte Konger på din Trone.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Såfremt dine Sønner holder min Pagt og mit Vidnesbyrd, som jeg lærer dem, skal også deres Sønner sidde evindelig på din Trone!

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Thi HERREN har udvalgt Zion, ønsket sig det til Bolig:

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Her er for evigt mit Hvilested, her vil jeg bo, thi det har jeg ønsket.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Dets Føde velsigner jeg, dets fattige mætter jeg med Brød,

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

dets Præster klæder jeg i Frelse, dets fromme skal synge med Fryd.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Der lader jeg Horn vokse frem for David, sikrer min Salvede Lampe.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Jeg klæder hans Fjender i Skam, men på ham skal Kronen stråle!"