Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

„Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

„Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.