Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Hodočasnička pjesma.

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Spomeni se, o Jahve, Davida i sve revnosti njegove: kako se Jahvi zakleo, zavjetovao Snazi Jakovljevoj:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

“Neću ući u šator doma svog nit' uzaći na ležaj svoje postelje,

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

neću pustit' snu na oči nit' počinka dati vjeđama,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

dok Jahvi mjesto ne nađem, boravište Snazi Jakovljevoj.”

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Eto, čusmo za nj u Efrati, nađosmo ga u Poljima jaarskim.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Uđimo u stan njegov, pred noge mu padnimo!

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

“Ustani, o Jahve, pođi k svom počivalištu, ti i Kovčeg sile tvoje!

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Svećenici tvoji nek' se obuku u pravednost, pobožnici tvoji nek' radosno kliču!

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Poradi Davida, sluge svojega, ne odvrati lica od svog pomazanika!”

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Jahve se zakle Davidu zakletvom tvrdom od koje neće odustati: “Potomka tvoje utrobe posadit ću na prijestolje tvoje.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Budu li ti sinovi Savez moj čuvali i naredbe kojima ih učim, i sinovi će njini dovijeka sjedit' na tvom prijestolju.”

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Jer Jahve odabra Sion, njega zaželje sebi za sjedište.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

“Ovo mi je počivalište vječno, boravit ću ovdje jer tako poželjeh.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Žitak ću njegov blagosloviti, siromahe nahraniti kruhom.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Svećenike njegove u spas ću odjenuti, sveti će njegovi kliktati radosno.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Učinit ću da ondje za Davida rog izraste, pripravit ću svjetiljku za svog pomazanika.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

U sram ću mu obući dušmane, a na njemu će blistat' vijenac moj.”