Psalmet 130

1 Nga vënde të thella unë të këllthas ty, o Zot.

Pesem preizvrstna. Iz globočin sem te klical, Gospod:

2 O Zot, dëgjo klithmën time; veshët e tu dëgjofshin me vëmendje zërin e lutjeve të mia.

Gospod, poslušaj glas moj; ušesa tvoja naj pazijo na prošinj mojih glas.

3 Në rast se ti do të merrje parasysh fajet, o Zot, kush mund të rezistonte, o Zot?

Ako bodeš na krivice gledal, Gospod, kdo bi mogel obstati?

4 Por te ti ka falje, me qëllim që të kenë frikë prej teje.

Ker pri tebi je odpuščenje, da te česté v svetem strahu.

5 Unë pres Zotin, shpirti im e pret; unë kam shpresë në fjalën e tij.

Čakal sem Gospoda, čakala je duša moja; tudi v besedi njegovi imam nado.

6 Shpirti im pret Zotin, më tepër se rojet mëngjesin; po, më tepër se rojet mëngjesin.

Srce moje hrepeni po Gospodu, bolj ko straže po jutru, ki čujejo noter do jutra.

7 O Izrael, mbaj shpresa tek Zoti, sepse pranë tij ka dhemshuri dhe shpëtim të plotë.

Nado imej Izrael v Gospodu, ker pri Gospodu je milost, in pri njem največ rešenja.

8 Ai do ta çlirojë Izraelin nga të gjitha paudhësitë e tij.

In on bode rešil Izrael vseh krivic njegovih.