Psalmet 130

1 Nga vënde të thella unë të këllthas ty, o Zot.

Canto dei pellegrinaggi. O Eterno, io grido a te da luoghi profondi!

2 O Zot, dëgjo klithmën time; veshët e tu dëgjofshin me vëmendje zërin e lutjeve të mia.

Signore, ascolta il mio grido; siano le tue orecchie attente alla voce delle mie supplicazioni!

3 Në rast se ti do të merrje parasysh fajet, o Zot, kush mund të rezistonte, o Zot?

O Eterno, se tu poni mente alle iniquità, Signore, chi potrà reggere?

4 Por te ti ka falje, me qëllim që të kenë frikë prej teje.

Ma presso te v’è perdono affinché tu sia temuto.

5 Unë pres Zotin, shpirti im e pret; unë kam shpresë në fjalën e tij.

Io aspetto l’Eterno, l’anima mia l’aspetta, ed io spero nella sua parola.

6 Shpirti im pret Zotin, më tepër se rojet mëngjesin; po, më tepër se rojet mëngjesin.

L’anima mia anela al Signore più che le guardie non anelino al mattino, più che le guardie al mattino.

7 O Izrael, mbaj shpresa tek Zoti, sepse pranë tij ka dhemshuri dhe shpëtim të plotë.

O Israele, spera nell’Eterno, poiché presso l’Eterno è benignità e presso di lui è abbondanza di redenzione.

8 Ai do ta çlirojë Izraelin nga të gjitha paudhësitë e tij.

Ed egli redimerà Israele da tutte le sue iniquità.