Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

En Psalm Davids, till att föresjunga. Gud, mitt lof, tig icke;

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Ty de hafva upplåtit sin ogudaktiga och falska mun emot mig, och tala emot mig med falska tungor.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Och de tala hätskeliga emot mig allestäds, och strida emot mig utan sak.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Derföre, att jag älskar dem, äro de emot mig; men jag beder.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

De bevisa mig ondt för godt, och hat för min kärlek.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Sätt ogudaktiga öfver honom, och Satan stånde på hans högra hand.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Den som sig af honom lära låter, hans lefverne vare ogudaktigt, och hans bön vare synd.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Varde hans dagar få, och hans ämbete tage en annar.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Varde hans barn faderlös, och hans hustru enka.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Hans barn gånge husvill och tigge, och söke, såsom de der förderfvade äro.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

De ockrare utsuge allt det han hafver, och de främmande bortröfve hans gods.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Och ingen bevise honom godt, och ingen förbarme sig öfver hans faderlösa.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Hans efterkommande varde utrotade; deras namn varde i androm led utplånad.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

På hans fäders missgerning varde tänkt för Herranom, och hans moders synd varde intet utplånad.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Herren låte dem aldrig komma utu sin ögnasyn, och deras åminnelse varde utrotad på jordene;

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Derföre att han så platt ingen barmhertighet hade; utan förföljde den elända och fattiga, och den bedröfvada, till att dräpa honom.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Och han ville hafva förbannelse, den skall ock komma honom; han ville icke välsignelse, så skall hon ock vara långt ifrå honom.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Och han drog förbannelse uppå sig, såsom sina skjorto; och hon är ingången i hans inelfver, såsom vatten, och såsom olja uti hans ben.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Hon varde honom såsom en klädnad, den han uppå sig hafver, och såsom ett bälte, der han allestädes omgjordar sig med.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Alltså ske dem af Herranom, som mig emot äro, och tala ondt emot mina själ.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Men du, Herre, Herre, var du med mig för ditt Namns skull; ty din nåd är min tröst, fräls mig.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Ty jag är fattig och elände; mitt hjerta är bedröfvadt i mig.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Jag går bort såsom en skugge, den fördrifven varder, och varder förjagad såsom gräshoppor.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Min knä äro svage af fasto, och mitt kött är magert, och hafver ingen fetma.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Och jag måste vara deras begabberi; när de se mig, rista de sitt hufvud.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Gör mig bistånd, Herre, min Gud; hjelp mig efter dina nåd;

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Att de måga förnimma, att det är din hand; att du, Herre, detta gör.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Förbanna de, så välsigna du; sätta de sig emot mig, så varde de till skam; men din tjenare glädje sig.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Mine motståndare varde med försmädelse beklädde, och varde med sine skam öfvertäckte, såsom med en kjortel.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Jag vill mycket tacka Herranom med min mun, och lofva honom ibland många.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Ty han står dem fattiga på högra handene, att han skall hjelpa honom ifrå dem som hans lif fördöma.