Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Bože, slavo moja, nemoj muèati,

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Jer se usta bezbožnièka i usta lukava na me otvoriše; govore sa mnom jezikom lažljivijem.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Rijeèima zlobnijem sa svijeh strana gone me, i oružaju se na me ni za što.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Za ljubav moju ustaju na mene, a ja se molim.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Vraæaju mi zlo za dobro, i mržnju za ljubav moju.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Postavi nad njim starješinu bezbožnika, i protivnik neka mu stane s desne strane.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Kad se stane suditi, neka izaðe kriv, i molitva njegova neka bude grijeh.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Neka budu dani njegovi kratki, i vlast njegovu neka dobije drugi.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Djeca njegova nek budu sirote, i žena njegova udovica.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Djeca njegova nek se potucaju i prose, i neka traže hljeba izvan svojih pustolina.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Neka mu uzme dužnik sve što ima, i neka razgrabe tuðini muku njegovu.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Nek se ne naðe niko ko bi ga ljubio, ni ko bi se smilovao na sirote njegove.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Natražje njegovo nek se zatre, u drugom koljenu neka pogine ime njihovo.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Bezakonje starijeh njegovijeh nek se spomene u Gospoda, i grijeh matere njegove nek se ne izbriše.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Neka budu svagda pred Gospodom, i on neka istrijebi spomen njihov na zemlji;

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Zato što se nije sjeæao èiniti milost, nego je gonio èovjeka ništega i ubogoga, i tužnome u srcu tražio smrt.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Ljubio je kletvu, neka ga i stigne; nije mario za blagoslov, neka i otide od njega.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Nek se obuèe u kletvu kao u haljinu, i ona nek uðe u njega kao voda, i kao ulje u kosti njegove.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Nek mu ona bude kao haljina, u koju se oblaèi, i kao pojas, kojim se svagda paše.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Taka plata nek bude od Gospoda onima koji me nenavide, i koji govore zlo na dušu moju.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

A meni, Gospode, Gospode, uèini što prilièi imenu tvojemu. Ti si dobar, milošæu svojom izbavi me.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Jer sam nevoljan i ništ, i srce je moje ranjeno u meni.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Nestaje me kao sjena, kad se odmièe; tjeraju me kao skakavce.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Koljena moja iznemogoše od posta, i tijelo moje omrša.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Postadoh potsmijeh njima; videæi me mašu glavom svojom.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Pomozi mi, Gospode, Bože moj, spasi me po milosti svojoj.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Neka poznadu da je ovo tvoja ruka, i ti, Gospode, da si ovo uèinio.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Oni kunu, a ti blagoslovi; ustaju, ali nek se postide, i sluga se tvoj obraduje.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Nek se protivnici moji obuku u sramotu, i kao haljinom nek se pokriju stidom svojim.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Hvaliæu Gospoda veoma ustima svojima, i usred mnogih slaviæu ga,

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Jer stoji s desne strane ubogome, da bi ga spasao od onijeh koji osuðuju dušu njegovu.