Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.