Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.