Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Salmo di Davide, [dato] al Capo de' Musici O DIO della mia lode, non tacere;

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Perciocchè la bocca dell'empio e la bocca di frode si sono aperte contro a me; Hanno parlato meco con lingua bugiarda;

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

E mi hanno assediato con parole d'odio; E mi hanno fatta guerra senza cagione.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

In vece dell'amore che ho loro portato, mi sono stati avversari; Ed io [ho loro renduta] preghiera.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Essi mi hanno renduto male per bene, E odio per lo mio amore.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Costituisci il maligno sopra lui; E fa' che Satana gli stia alla destra.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Quando sarà giudicato, esca condannato; E la sua preghiera [gli] torni in peccato.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Sieno i suoi giorni pochi; Un altro prenda il suo ufficio.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Sieno i suoi figliuoli orfani, E la sua moglie vedova.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

E vadano i suoi figliuoli del continuo vagando; E mendichino, ed accattino, [uscendo fuor] de' lor casolari.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

L'usuraio tenda la rete a tutto ciò ch'egli ha; E rubino gli strani le sue fatiche.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Non siavi alcuno che stenda la [sua] benignità inverso lui; E non vi sia chi abbia pietà de' suoi orfani.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Sieno distrutti i suoi discendenti; Sia cancellato il lor nome nella seconda generazione.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Sia ricordata l'iniquità de' suoi padri appo il Signore; E il peccato di sua madre non sia cancellato.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Sieno [que' peccati] del continuo nel cospetto del Signore; E stermini egli d'in su la terra la memoria di essi.

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Perciocchè egli non si è ricordato d'usar benignità, Ed ha perseguitato l'uomo povero, ed afflitto, E tribolato di cuore, per uccider[lo].

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Poichè egli ha amata la maledizione, vengagli; E [poichè] non si è compiaciuto nella benedizione, allontanisi ella da lui.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

E sia vestito di maledizione, come del suo manto; Ed entri quella come acqua nelle sue interiora, E come olio nelle sue ossa.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Siagli quella a guisa di vestimento, [del quale] egli sia avvolto; Ed a guisa di cintura, della quale sempre sia cinto.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

[Tal] sia, da parte del Signore, la ricompensa de' miei avversari, E di quelli che parlano male contro all'anima mia.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Ma tu, o Signore Iddio, opera inverso me, per amor del tuo Nome; Liberami, perciocchè la tua benignità [è] buona.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Perciocchè io sono afflitto, e povero; E il mio cuore è piagato dentro di me.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Io me ne vo, come l'ombra quando dichina; Io sono agitato come una locusta.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Le mie ginocchia vacillano per li [miei] digiuni; E la mia carne è dimagrata, e non ha [più] grassezza alcuna.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Ed anche son loro in vituperio; [Quando] mi veggono, scuotono la testa.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Aiutami, Signore Iddio mio; Salvami secondo la tua benignità.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

E sappiano che questo [è] la tua mano, [E che] tu, Signore, hai fatto questo.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Essi malediranno, e tu benedirai; Si sono innalzati, ma saran confusi, Ed il tuo servitore si rallegrerà.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Sieno i miei avversari vestiti di vituperio, Ed avvolti della lor vergogna, come di un mantello.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Io celebrerò altamente il Signore colla mia bocca; E lo loderò in mezzo de' grandi.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Perciocchè egli sta alla destra del povero, Per salvar[lo] da quelli che lo condannano a morte.