Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Dem Musikmeister. Von David. Ein Psalm. Gott, der du mein Lobpreis bist, schweige nicht!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Denn gottlosen Mund und trügerischen Mund haben sie wider mich aufgethan, mit lügnerischer Zunge mit mir geredet.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Und mit Worten des Hasses haben sie mich umgeben und bekämpften mich ohne Ursache.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Für meine Liebe befeinden sie mich, während ich doch ganz Gebet bin.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Sie vergalten mir Böses für Gutes und Haß für meine Liebe.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Bestelle einen Gottlosen wider ihn, und ein Ankläger stehe zu seiner Rechten.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Wenn er gerichtet wird, müsse er als schuldig hervorgehen, und sein Gebet werde zur Sünde.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Seiner Lebenstage seien wenige, sein Amt empfange ein anderer.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Seine Kinder müssen zu Waisen werden, und sein Weib eine Witwe.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Seine Kinder müssen überall umherschweifen und betteln, müssen fortgetrieben werden aus ihren Ruinen.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Der Wucherer lege aller seiner Habe Schlingen, und Fremde mögen plündern, was er mühsam erworben hat.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Er habe niemanden, der ihm Huld erweist, und niemand sei, der sich seiner Waisen erbarmt.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Seine Nachkommenschaft müsse der Ausrottung verfallen; im nächsten Geschlecht erlösche ihr Name!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Der Verschuldung seiner Väter werde bei Jahwe gedacht, und seiner Mutter Sünde werde nicht ausgelöscht.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Stets seien sie Jahwe gegenwärtig, damit er ihr Gedächtnis von der Erde vertilge,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

weil er nicht daran gedacht hat, Liebe zu üben, sondern den elenden und armen Mann verfolgte und den Verzagten, um ihn vollends zu töten.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Er wollte den Fluch - so komme er über ihn! Er hatte kein Gefallen an Segen - so bleibe er fern von ihm!

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Er zog den Fluch an wie sein Gewand - so dringe er wie Wasser in sein Inneres ein und wie Öl in seine Gebeine!

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Er werde ihm wie ein Kleid, in das er sich hüllt, und zu einem Gürtel, mit dem er sich beständig gürtet.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Dies sei der Lohn meiner Widersacher von Jahwe und derer, die Böses wider mich reden.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Du aber, Jahwe, Herr, verfahre mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist köstlich - errette mich!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Denn ich bin elend und arm, und mein Herz windet sich in meinem Inneren.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Gleich dem Schatten, wenn er sich neigt, schwinde ich dahin, bin ausgeschüttelt, wie eine Heuschrecke.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Meine Kniee wanken vom vielen Fasten, und mein Leib ist abgemagert, ohne Fett.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Und ich bin ihnen zum Gespötte geworden; wenn sie mich sehen, schütteln sie den Kopf.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Hilf mir, Jahwe, mein Gott! Rette mich, nach deiner Gnade!

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Laß sie inne werden, daß dies deine Hand sei, daß du, Jahwe, es gethan hast.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Mögen sie fluchen, du aber wollest segnen; die sich wider mich erheben, müssen zu Schanden werden, dein Knecht aber möge sich freuen dürfen!

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Mögen sich meine Widersacher mit Schmach bedecken und von ihrer Schande wie von einem Mantel umhüllt sein.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Ich will Jahwe mächtig mit meinem Munde preisen und inmitten vieler will ich ihn rühmen!

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Denn er steht dem Armen zur Rechten, um ihm zu helfen gegen die, die ihn verdammen.