Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Au chef des chantres. De David. Psaume. Dieu de ma louange, ne te tais point!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Car ils ouvrent contre moi une bouche méchante et trompeuse, Ils me parlent avec une langue mensongère,

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Ils m’environnent de discours haineux Et ils me font la guerre sans cause.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Tandis que je les aime, ils sont mes adversaires; Mais moi je recours à la prière.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Ils me rendent le mal pour le bien, Et de la haine pour mon amour.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Place-le sous l’autorité d’un méchant, Et qu’un accusateur se tienne à sa droite!

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Quand on le jugera, qu’il soit déclaré coupable, Et que sa prière passe pour un péché!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Que ses jours soient peu nombreux, Qu’un autre prenne sa charge!

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Que ses enfants deviennent orphelins, Et sa femme veuve!

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Que ses enfants soient vagabonds et qu’ils mendient, Qu’ils cherchent du pain loin de leur demeure en ruines!

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Que le créancier s’empare de tout ce qui est à lui, Et que les étrangers pillent le fruit de son travail!

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Que nul ne conserve pour lui de l’affection, Et que personne n’ait pitié de ses orphelins!

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Que ses descendants soient exterminés, Et que leur nom s’éteigne dans la génération suivante!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Que l’iniquité de ses pères reste en souvenir devant l’Éternel, Et que le péché de sa mère ne soit point effacé!

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Qu’ils soient toujours présents devant l’Éternel, Et qu’il retranche de la terre leur mémoire,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Parce qu’il ne s’est pas souvenu d’exercer la miséricorde, Parce qu’il a persécuté le malheureux et l’indigent, Jusqu’à faire mourir l’homme au cœur brisé!

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Il aimait la malédiction: qu’elle tombe sur lui! Il ne se plaisait pas à la bénédiction: qu’elle s’éloigne de lui!

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Qu’il revête la malédiction comme son vêtement, Qu’elle pénètre comme de l’eau dans son intérieur, Comme de l’huile dans ses os!

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Qu’elle lui serve de vêtement pour se couvrir, De ceinture dont il soit toujours ceint!

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Tel soit, de la part de l’Éternel, le salaire de mes ennemis, Et de ceux qui parlent méchamment de moi!

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Et toi, Éternel, Seigneur! Agis en ma faveur à cause de ton nom, Car ta bonté est grande; délivre-moi!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Je suis malheureux et indigent, Et mon cœur est blessé au-dedans de moi.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Je m’en vais comme l’ombre à son déclin, Je suis chassé comme la sauterelle.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Mes genoux sont affaiblis par le jeûne, Et mon corps est épuisé de maigreur.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Je suis pour eux un objet d’opprobre; Ils me regardent, et secouent la tête.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Secours-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi par ta bonté!

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Et qu’ils sachent que c’est ta main, Que c’est toi, Éternel, qui l’as fait!

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

S’ils maudissent, toi tu béniras; S’ils se lèvent, ils seront confus, Et ton serviteur se réjouira.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Que mes adversaires revêtent l’ignominie, Qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau!

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Je louerai de ma bouche hautement l’Éternel, Je le célébrerai au milieu de la multitude;

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Car il se tient à la droite du pauvre, Pour le délivrer de ceux qui le condamnent.