Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Au chef des chantres. De David. Psaume. Dieu, objet de mes louanges, ne garde pas le silence!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Car la bouche du méchant, la bouche de la fourberie s’ouvrent contre moi; on me parle un langage mensonger.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

On m’enveloppe de propos haineux, on me fait la guerre sans motif.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

En échange de mon amour, on me traite en ennemi, et moi je ne suis que prière.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

On me rend le mal pour le bien, la haine est le prix de mon affection.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Suscite un méchant contre lui, qu’un accusateur se dresse à sa droite!

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Quand il passe en jugement, qu’il s’en revienne condamné! Que sa prière lui soit imputée à péché!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Que ses jours soient peu nombreux, qu’un autre s’empare de son office!

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Que ses enfants soient orphelins, que sa femme devienne veuve.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Que ses enfants errent de tous côtés pour mendier, qu’ils sollicitent, éloignés des ruines de leur demeure.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Que le créancier saisisse tout son avoir, que des étrangers mettent au pillage le fruit de son labeur.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Qu’il n’y ait personne pour lui tendre une main secourable, personne pour avoir compassion de ses orphelins.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Que sa postérité soit condamnée à disparaître, qu’à la génération prochaine son nom soit éteint.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Que l’iniquité de ses pères soit présente au souvenir de l’Eternel. Que jamais ne s’efface la faute de sa mère.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Que le Seigneur les ait toujours sous les yeux, et extirpe leur mémoire de la terre;

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

parce qu’il n’a pas songé à pratiquer la charité, qu’il a persécuté un homme malheureux, déshérité, au cœur brisé pour amener sa perte.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Il a aimé la malédiction: elle est venue le frapper; il n’avait aucun goût pour la bénédiction: elle l’a fui.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Il a endossé la malédiction comme sa tunique; elle a pénétré en son sein comme de l’eau, comme de l’huile dans ses membres.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Qu’elle soit donc pour lui comme un vêtement dont il s’enveloppe, qu’elle l’entoure comme d’une perpétuelle ceinture.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Que tel soit, de par l’Eternel, le salaire de mes adversaires, de ceux qui débitent des méchancetés contre moi!

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Mais toi, Eternel, Seigneur, traite-moi comme l’exige l’honneur de ton nom, car précieuse est ta grâce: sauve-moi!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Je suis, en effet, pauvre et misérable, et mon cœur est déchiré en moi.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Pareil à l’ombre qui s’allonge, je m’évanouis, je suis pourchassé comme par une nuée de sauterelles.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Mes genoux flageolent, épuisés par le jeûne; mon corps est amaigri, a perdu toute graisse.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Et je suis devenu pour eux un objet d’opprobre, ils me regardent et hochent la tête.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Secours-moi, Eternel, mon Dieu, accorde-moi ton aide en raison de ta bonté.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Qu’on sache que cela vient de ta main, que toi, ô Seigneur, tu as tout fait.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Qu’ils maudissent, eux, toi, tu béniras; qu’ils se lèvent, ils seront couverts de honte, et ton serviteur sera dans la joie.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Que mes adversaires se revêtent d’ignominie, qu’ils soient enveloppés de leur honte comme d’un manteau.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Ma bouche abondera en actions de grâce à l’Eternel; au milieu des foules, je proclamerai ses louanges.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Car il se tient à la droite du malheureux, pour l’assister contre ceux qui condamnent sa personne.