Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Ó Bože chvály mé, nečiň se neslyše.

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Nebo ústa nešlechetného a ústa lstivá proti mně se otevřela, mluvili proti mně jazykem lživým.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

A slovy jizlivými osočili mne, válčí proti mně beze vší příčiny.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Protivili mi se za mé milování, ješto jsem se za ně modlíval.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Odplacují se mi zlým za dobré, a nenávistí za milování mé.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Postav nad ním bezbožníka, a protivník ať mu stojí po pravici.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Když před soudem stane, ať zůstane za nešlechetného, a prosba jeho budiž jemu k hříchu.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Budiž dnů jeho málo, a úřad jeho vezmi jiný.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Buďtež děti jeho sirotci, a žena jeho vdovou.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Buďtež běhouni a tuláci synové jeho, žebřete, vyhnáni jsouce z poustek svých.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Přitáhni k sobě lichevník všecko, cožkoli má, a úsilé jeho rozchvátejte cizí.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Nebudiž, kdo by mu chtěl milosrdenství prokázati, aniž buď, kdo by se smiloval nad sirotky jeho.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Potomci jeho z kořen vyťati buďte, v druhém kolenu vyhlazeno buď jméno jejich.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Přijdiž na pamět nepravost předků jeho před Hospodinem, a hřích matky jeho nebuď shlazen.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Buďtež před Hospodinem ustavičně, až by vyhladil z země památku jejich,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Proto že nepamatoval, aby činil milosrdenství, ale protivenství činil člověku chudému a nuznému a sevřenému bolestí srdce, aby jej zamordoval.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Poněvadž miloval zlořečení, nechať přijde na něj; neměl líbosti v požehnání, nechať se vzdálí od něho.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

A tak budiž oblečen v zlořečenství jako v svůj oděv, a ať vejde do vnitřností jeho jako voda, a jako olej do kostí jeho.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Budiž jemu to jako plášť k přiodívání, a jako pás k ustavičnému opasování.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Taková mzda přijdiž mým protivníkům od Hospodina, a mluvícím zlé věci proti duši mé.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Ty pak, Hospodine Pane, nalož se mnou laskavě pro jméno své, nebo dobré jest milosrdenství tvé; vytrhni mne.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Jsemť zajisté chudý a nuzný, a srdce mé raněno jest u vnitřnostech mých.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Jako stín, když se nachyluje, ucházeti musím; honí se za mnou jako za kobylkou.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Kolena má klesají postem, a tělo mé vyschlo z tučnosti.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Nadto jsem jim za posměch; když mne uhlédají, potřásají hlavami svými.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Spomoz mi, ó Hospodine Bože můj, zachovej mne podlé milosrdenství svého,

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Tak aby poznati mohli, že jest to ruka tvá, a že jsi ty, Hospodine, učinil to.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Nechť oni jakkoli zlořečí, ty dobrořeč; kteříž povstali, nechť se zastydí, aby se veselil služebník tvůj.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Buďtež oblečeni protivníci moji v zahanbení, a nechť se odějí jako pláštěm hanbou svou.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Slaviti budu Hospodina velice ústy svými, a u prostřed mnohých chváliti jej budu,

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Proto že stojí po pravici nuznému, aby ho zachoval od těch, kteříž odsuzují život jeho.