Psalmet 108

1 Zemra ime është e prirur për mirë, o Perëndi, unë do të këndoj dhe do të kremtoj lëvdimet e tua me gjithë forcën time.

Cantique. Psaume de David. Mon cœur est affermi, ô Dieu! Je chanterai, je ferai retentir mes instruments: c’est ma gloire!

2 Zgjohuni, o harpa dhe qeste, unë dua të zgjoj agimin.

Réveillez-vous, mon luth et ma harpe! Je réveillerai l’aurore.

3 Unë do të të kremtoj midis popujve, o Zot, dhe do të këndoj lëvdimet e tua midis kombeve.

Je te louerai parmi les peuples, Éternel! Je te chanterai parmi les nations.

4 Sepse mirësia jote është e madhe, arrin deri mbi qiejtë, dhe e vërteta jote deri te retë.

Car ta bonté s’élève au-dessus des cieux, Et ta fidélité jusqu’aux nues.

5 Qofsh i përlëvduar, o Perëndi, përmbi qiejtë dhe lavdia jote shkëlqeftë mbi gjithë tokën,

Élève-toi sur les cieux, ô Dieu! Et que ta gloire soit sur toute la terre!

6 me qëllim që të dashurit e tu të çlirohen; shpëtomë me të djathtën tënde dhe përgjigjmu.

Afin que tes bien-aimés soient délivrés, Sauve par ta droite, et exauce-nous!

7 Perëndia ka folur në shenjtërinë e tij: “Unë do të triumfoj, do ta ndaj Sikemin dhe do të mas luginën e Sukothit.

Dieu a dit dans sa sainteté: Je triompherai, Je partagerai Sichem, je mesurerai la vallée de Succoth;

8 Imi është Galaadi, imi është Manasi, Efraimi është forca e kokës sime, Juda është ligjvënësi im;

A moi Galaad, à moi Manassé; Éphraïm est le rempart de ma tête, Et Juda, mon sceptre;

9 Moabi është legeni ku unë lahem; mbi Edomin do të hedh sandalen time, mbi Filisti do të dërgoj britma triumfi”.

Moab est le bassin où je me lave; Je jette mon soulier sur Édom; Je pousse des cris de joie sur le pays des Philistins!

10 Kush do të më çojë në qytetin e fortë? Kush do të më çojë deri në Edom?

Qui me mènera dans la ville forte? Qui me conduit à Édom?

11 A nuk je ti, o Perëndi, që na ke kthyer, dhe nuk del më, o Perëndi, me ushtritë tona?

N’est-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as repoussés, Et qui ne sortais plus, ô Dieu, avec nos armées?

12 Na ndihmo ti kundër kundërshtarëve, sepse ndihma e njeriut është e kotë.

Donne-nous du secours contre la détresse! Le secours de l’homme n’est que vanité.

13 Me Perëndinë do të kryejmë trimëri, dhe do të jetë ai që do t’i shtypë armiqtë tanë.

Avec Dieu, nous ferons des exploits; Il écrasera nos ennemis.