Psalmet 108

1 Zemra ime është e prirur për mirë, o Perëndi, unë do të këndoj dhe do të kremtoj lëvdimet e tua me gjithë forcën time.

A Song, a Melody: David’s. Fixed, is my heart, O God, I will sing and touch the strings, even mine honour.

2 Zgjohuni, o harpa dhe qeste, unë dua të zgjoj agimin.

Awake, O harp and lyre, I will awaken the dawn!

3 Unë do të të kremtoj midis popujve, o Zot, dhe do të këndoj lëvdimet e tua midis kombeve.

I will thank thee among the peoples, O Yahweh, and will sing praise unto thee, among the tribes of men.

4 Sepse mirësia jote është e madhe, arrin deri mbi qiejtë, dhe e vërteta jote deri te retë.

For, great, above the heavens, is thy lovingkindness, and, as far as the skies, thy faithfulness.

5 Qofsh i përlëvduar, o Perëndi, përmbi qiejtë dhe lavdia jote shkëlqeftë mbi gjithë tokën,

Be thou exalted above the heavens, O God, And, above all the earth, be thy glory.

6 me qëllim që të dashurit e tu të çlirohen; shpëtomë me të djathtën tënde dhe përgjigjmu.

To the end thy beloved ones may be delivered, Oh save thou with thy right hand and answer me!

7 Perëndia ka folur në shenjtërinë e tij: “Unë do të triumfoj, do ta ndaj Sikemin dhe do të mas luginën e Sukothit.

God, hath spoken in his holiness, I will exult! I will apportion Shechem! And, the Vale of Succoth, will I measure out;

8 Imi është Galaadi, imi është Manasi, Efraimi është forca e kokës sime, Juda është ligjvënësi im;

Mine, is Gilead—mine, Manasseh, but, Ephraim, is the defence of my head, Judah, is my commander’s staff;

9 Moabi është legeni ku unë lahem; mbi Edomin do të hedh sandalen time, mbi Filisti do të dërgoj britma triumfi”.

Moab, is my wash-bowl, Upon Edom, will I throw my shoe, Over Philistia, raise a shout of triumph.

10 Kush do të më çojë në qytetin e fortë? Kush do të më çojë deri në Edom?

Who will conduct me to a fortified city? Who will lead me as far as Edom?

11 A nuk je ti, o Perëndi, që na ke kthyer, dhe nuk del më, o Perëndi, me ushtritë tona?

Hast not thou, O God, rejected us? and wilt not go forth, O God, with our hosts.

12 Na ndihmo ti kundër kundërshtarëve, sepse ndihma e njeriut është e kotë.

Grant us help out of distress, for, vain, is the deliverance of man:

13 Me Perëndinë do të kryejmë trimëri, dhe do të jetë ai që do t’i shtypë armiqtë tanë.

In God, shall we do valiantly, He himself, therefore, shall tread down our adversaries.