Psalmet 107

1 Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

Hvalite Gospoda, jer je dobar; jer je dovijeka milost njegova.

2 Kështu thonë të shpenguarit prej Zotit që ai i ka çliruar nga dora e kundërshtarit,

Tako neka reku koje je izbavio Gospod, koje je izbavio iz ruke neprijateljeve,

3 add dhe që ka mbledhur nga vende të ndryshme, nga lindja dhe perëndimi, nga veriu dhe nga jugu.

Skupio ih iz zemalja, od istoka i zapada, od sjevera i mora.

4 Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vënde të shkretuara, dhe nuk gjenin asnjë qytet ku të banonin.

Lutaše po pustinji gdje se ne živi, puta gradu naseljenome ne nahodiše;

5 Të uritur e të etur, jeta e tyre po ligështohej.

Bjehu gladni i žedni, i duša njihova iznemagaše u njima;

6 Por në fatkeqësitë e tyre ata i thirrën Zotit dhe ai i çliroi nga ankthet e tyre;

Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj; i izbavi ih iz nevolje njihove.

7 dhe i çoi në rrugën e drejtë, me qëllim që të arrinin në një qytet ku të banonin.

I izvede ih na prav put, koji ide u grad naseljeni.

8 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve.

Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!

9 Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me të mira shpirtin e uritur.

Jer siti dušu taštu, i dušu gladnu puni dobra.

10 Të tjerë rrinin në terr dhe në hijen e vdekjes, robër të pikëlluar dhe në zinxhira,

Sjedješe u tami i u sjenu smrtnom, okovani u tugu i u gvožðe;

11 sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë dhe i kishin përçmuar këshillat e Shumë të Lartit;

Jer ne slušaše rijeèi Božijih, i ne mariše za volju višnjega.

12 prandaj ai rrëzoi zemrën e tyre me shqetësime; ata ranë poshtë dhe asnjeri nuk u vajti në ndihmë.

On poništi srce njihovo stradanjem; spotakoše se, i ne bješe ko da pomože.

13 Por në fatkeqësinë e tyre ata i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre,

Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izbavi ih iz nevolje njihove;

14 i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i këputi lidhjet e tyre.

Izvede ih iz tame i sjena smrtnoga, i raskide okove njihove.

15 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve,

Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!

16 sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka këputur shufrat prej hekuri.

Jer razbi vrata mjedena, i prijevornice gvozdene slomi.

17 Disa njerëz pa mend vuanin për sjelljen e tyre rebele dhe për mëkatet e tyre;

Bezumnici stradaše za nevaljale putove svoje, i za nepravde svoje.

18 ata urrenin çdo ushqim dhe kishin arritur në prag të vdekjes,

Svako se jelo gadilo duši njihovoj, i doðoše do vrata smrtnijeh.

19 por në fatkeqësinë e tyre i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre.

Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izbavi ih iz nevolje njihove.

20 Ai dërgoi fjalën e tij dhe i shëroi, i shpëtoi nga gropa.

Posla rijeè svoju i iscijeli ih, i izbavi ih iz groba njihova.

21 Le ta kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve;

Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!

22 le të ofrojnë flijime lëvdimi dhe le të tregojnë veprat e tij me këngë gëzimi.

I neka prinesu žrtvu za hvalu, i kazuju djela njegova u pjesmama!

23 Ata që zbresin në det me anije dhe që bëjnë tregëti mbi ujërat e mëdha,

Koji plove po moru na korabljima, i rade na velikim vodama,

24 shohin veprat e Zotit dhe mrekullitë e tij në humnerat e detit.

Oni su vidjeli djela Gospodnja, i èudesa njegova u dubini.

25 Sepse ai urdhëron dhe shkakton një erë furtune, që i ngre përpjetë valët e detit.

Kaže, i diže se silan vjetar, i ustaju vali na njemu,

26 Ata ngjiten deri në qiell dhe bien në humnera; shpirti i tyre ligështohet nga ankthi.

Dižu se do nebesa i spuštaju do bezdana: duša se njihova u nevolji razliva;

27 Atyre u merren këmbët dhe lëkunden si të dehur, dhe nuk dinë më ç’të bëjnë.

Posræu i ljuljaju se kao pijani; sve mudrosti njihove nestaje.

28 Por në fatkeqësitë e tyre i këlthasin Zotit, dhe ai i shpëton nga ankthet e tyre.

Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izvede ih iz nevolje njihove.

29 Ai e fashit furtunën në një murmurim dhe valët e saj pushojnë.

On obraæa vjetar u tišinu, i vali njihovi umuknu.

30 Kur ato qetësohen, ata gëzohen, dhe ai i çon në portin e dëshiruar prej tyre.

Vesele se kad se stišaju, i vodi ih u pristanište koje žele.

31 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë që bën në dobi të bijve të njerëzve;

Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!

32 le ta lëvdojnë në kuvendin e popullit dhe le ta lavdojnë në këshillin e pleqve.

Neka ga uzvišuju na saboru narodnom, na skupštini starješinskoj slave ga!

33 Ai i shndërroni lumenjtë në shkretëtirë dhe burimet e ujit në vende të thata;

On pretvara rijeke u pustinju, i izvore vodene u suhotu,

34 tokën pjellore në vend të thatë për shkak të sjelljes së keqe të banorëve të saj.

Rodnu zemlju u slanu pustaru za nevaljalstvo onijeh koji žive na njoj.

35 Ai e shndërron shkretëtirën në liqen dhe tokën e thatë në burime uji.

On pretvara pustinju u jezera, i suhu zemlju u izvore vodene,

36 Atje ai strehon të uriturit, dhe këta ndërtojnë një qytet për të banuar,

I naseljava onamo gladne. Oni zidaju gradove za življenje;

37 mbjellin arat dhe kultivojnë vreshta që prodhojnë një korrje të bollshme.

Siju polja, sade vinograde i sabiraju ljetinu.

38 Ai i bekon dhe ata shumëzohen fort, dhe ai nuk e pakëson bagëtinë e tyre.

Blagosilja ih i množe se jako, i stoke im ne umaljuje.

39 Por pastaj pakësohen në një numër të vogël dhe dobësohen për shkak të shtypjes, të fatkeqësisë dhe të ankthit.

Prije ih bijaše malo, padahu od zla i nevolje, što ih stizaše.

40 Ai hedh përbuzjen mbi princat dhe i bën që të enden nëpër vende të shkreta, ku nuk ekziston asnjë rrugë.

On sipa sramotu na knezove, i ostavlja ih da lutaju po pustinji gdje nema putova.

41 Por e ngre nevojtarin nga varfëria dhe i shton familjet e tyre si një kope.

On izvlaèi ubogoga iz nevolje, i plemena množi kao stado.

42 Njerëzit e drejtë e shohin këtë dhe kënaqen, por tërë njerëzit e këqij e mbajnë gojën të mbyllur.

Dobri vide i raduju se, a svako nevaljalstvo zatiskuje usta svoja.

43 Ai që është i urtë le t’i këqyrë këto gjëra dhe le të çmojë mirësinë e Zotit.

Ko je mudar, neka zapamti ovo, i neka poznadu milosti Gospodnje.