Psalmet 107

1 Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

2 Kështu thonë të shpenguarit prej Zotit që ai i ka çliruar nga dora e kundërshtarit,

Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,

3 add dhe që ka mbledhur nga vende të ndryshme, nga lindja dhe perëndimi, nga veriu dhe nga jugu.

og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.

4 Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vënde të shkretuara, dhe nuk gjenin asnjë qytet ku të banonin.

De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.

5 Të uritur e të etur, jeta e tyre po ligështohej.

De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.

6 Por në fatkeqësitë e tyre ata i thirrën Zotit dhe ai i çliroi nga ankthet e tyre;

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,

7 dhe i çoi në rrugën e drejtë, me qëllim që të arrinin në një qytet ku të banonin.

og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.

8 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve.

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

9 Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me të mira shpirtin e uritur.

for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.

10 Të tjerë rrinin në terr dhe në hijen e vdekjes, robër të pikëlluar dhe në zinxhira,

De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,

11 sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë dhe i kishin përçmuar këshillat e Shumë të Lartit;

fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.

12 prandaj ai rrëzoi zemrën e tyre me shqetësime; ata ranë poshtë dhe asnjeri nuk u vajti në ndihmë.

Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.

13 Por në fatkeqësinë e tyre ata i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre,

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

14 i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i këputi lidhjet e tyre.

Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.

15 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve,

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

16 sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka këputur shufrat prej hekuri.

for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.

17 Disa njerëz pa mend vuanin për sjelljen e tyre rebele dhe për mëkatet e tyre;

De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;

18 ata urrenin çdo ushqim dhe kishin arritur në prag të vdekjes,

deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.

19 por në fatkeqësinë e tyre i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre.

Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.

20 Ai dërgoi fjalën e tij dhe i shëroi, i shpëtoi nga gropa.

Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.

21 Le ta kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve;

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;

22 le të ofrojnë flijime lëvdimi dhe le të tregojnë veprat e tij me këngë gëzimi.

og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.

23 Ata që zbresin në det me anije dhe që bëjnë tregëti mbi ujërat e mëdha,

De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,

24 shohin veprat e Zotit dhe mrekullitë e tij në humnerat e detit.

de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.

25 Sepse ai urdhëron dhe shkakton një erë furtune, që i ngre përpjetë valët e detit.

Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.

26 Ata ngjiten deri në qiell dhe bien në humnera; shpirti i tyre ligështohet nga ankthi.

De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.

27 Atyre u merren këmbët dhe lëkunden si të dehur, dhe nuk dinë më ç’të bëjnë.

De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.

28 Por në fatkeqësitë e tyre i këlthasin Zotit, dhe ai i shpëton nga ankthet e tyre.

Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.

29 Ai e fashit furtunën në një murmurim dhe valët e saj pushojnë.

Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.

30 Kur ato qetësohen, ata gëzohen, dhe ai i çon në portin e dëshiruar prej tyre.

Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.

31 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë që bën në dobi të bijve të njerëzve;

De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn

32 le ta lëvdojnë në kuvendin e popullit dhe le ta lavdojnë në këshillin e pleqve.

og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.

33 Ai i shndërroni lumenjtë në shkretëtirë dhe burimet e ujit në vende të thata;

Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,

34 tokën pjellore në vend të thatë për shkak të sjelljes së keqe të banorëve të saj.

et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.

35 Ai e shndërron shkretëtirën në liqen dhe tokën e thatë në burime uji.

Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder.

36 Atje ai strehon të uriturit, dhe këta ndërtojnë një qytet për të banuar,

Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.

37 mbjellin arat dhe kultivojnë vreshta që prodhojnë një korrje të bollshme.

Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.

38 Ai i bekon dhe ata shumëzohen fort, dhe ai nuk e pakëson bagëtinë e tyre.

Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.

39 Por pastaj pakësohen në një numër të vogël dhe dobësohen për shkak të shtypjes, të fatkeqësisë dhe të ankthit.

Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.

40 Ai hedh përbuzjen mbi princat dhe i bën që të enden nëpër vende të shkreta, ku nuk ekziston asnjë rrugë.

Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,

41 Por e ngre nevojtarin nga varfëria dhe i shton familjet e tyre si një kope.

han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.

42 Njerëzit e drejtë e shohin këtë dhe kënaqen, por tërë njerëzit e këqij e mbajnë gojën të mbyllur.

De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.

43 Ai që është i urtë le t’i këqyrë këto gjëra dhe le të çmojë mirësinë e Zotit.

Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!