Psalmet 107
1 Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Kështu thonë të shpenguarit prej Zotit që ai i ka çliruar nga dora e kundërshtarit,
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 add dhe që ka mbledhur nga vende të ndryshme, nga lindja dhe perëndimi, nga veriu dhe nga jugu.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vënde të shkretuara, dhe nuk gjenin asnjë qytet ku të banonin.
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Të uritur e të etur, jeta e tyre po ligështohej.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Por në fatkeqësitë e tyre ata i thirrën Zotit dhe ai i çliroi nga ankthet e tyre;
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 dhe i çoi në rrugën e drejtë, me qëllim që të arrinin në një qytet ku të banonin.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me të mira shpirtin e uritur.
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Të tjerë rrinin në terr dhe në hijen e vdekjes, robër të pikëlluar dhe në zinxhira,
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë dhe i kishin përçmuar këshillat e Shumë të Lartit;
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 prandaj ai rrëzoi zemrën e tyre me shqetësime; ata ranë poshtë dhe asnjeri nuk u vajti në ndihmë.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Por në fatkeqësinë e tyre ata i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre,
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i këputi lidhjet e tyre.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve,
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka këputur shufrat prej hekuri.
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Disa njerëz pa mend vuanin për sjelljen e tyre rebele dhe për mëkatet e tyre;
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 ata urrenin çdo ushqim dhe kishin arritur në prag të vdekjes,
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 por në fatkeqësinë e tyre i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Ai dërgoi fjalën e tij dhe i shëroi, i shpëtoi nga gropa.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Le ta kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve;
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 le të ofrojnë flijime lëvdimi dhe le të tregojnë veprat e tij me këngë gëzimi.
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Ata që zbresin në det me anije dhe që bëjnë tregëti mbi ujërat e mëdha,
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 shohin veprat e Zotit dhe mrekullitë e tij në humnerat e detit.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Sepse ai urdhëron dhe shkakton një erë furtune, që i ngre përpjetë valët e detit.
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Ata ngjiten deri në qiell dhe bien në humnera; shpirti i tyre ligështohet nga ankthi.
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Atyre u merren këmbët dhe lëkunden si të dehur, dhe nuk dinë më ç’të bëjnë.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Por në fatkeqësitë e tyre i këlthasin Zotit, dhe ai i shpëton nga ankthet e tyre.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Ai e fashit furtunën në një murmurim dhe valët e saj pushojnë.
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Kur ato qetësohen, ata gëzohen, dhe ai i çon në portin e dëshiruar prej tyre.
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë që bën në dobi të bijve të njerëzve;
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 le ta lëvdojnë në kuvendin e popullit dhe le ta lavdojnë në këshillin e pleqve.
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Ai i shndërroni lumenjtë në shkretëtirë dhe burimet e ujit në vende të thata;
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 tokën pjellore në vend të thatë për shkak të sjelljes së keqe të banorëve të saj.
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Ai e shndërron shkretëtirën në liqen dhe tokën e thatë në burime uji.
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Atje ai strehon të uriturit, dhe këta ndërtojnë një qytet për të banuar,
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 mbjellin arat dhe kultivojnë vreshta që prodhojnë një korrje të bollshme.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Ai i bekon dhe ata shumëzohen fort, dhe ai nuk e pakëson bagëtinë e tyre.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Por pastaj pakësohen në një numër të vogël dhe dobësohen për shkak të shtypjes, të fatkeqësisë dhe të ankthit.
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Ai hedh përbuzjen mbi princat dhe i bën që të enden nëpër vende të shkreta, ku nuk ekziston asnjë rrugë.
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Por e ngre nevojtarin nga varfëria dhe i shton familjet e tyre si një kope.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 Njerëzit e drejtë e shohin këtë dhe kënaqen, por tërë njerëzit e këqij e mbajnë gojën të mbyllur.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Ai që është i urtë le t’i këqyrë këto gjëra dhe le të çmojë mirësinë e Zotit.
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
