Psalmet 106
1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.
Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?
Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.
Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,
Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.
so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.
Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.
Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.
og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,
Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.
og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,
Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.
undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.
Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,
Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.
og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,
Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.
og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.
Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.
og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.
Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.
og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,
Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.
for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;
Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;
men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;
og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,
og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.
og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.
Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.
Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.
Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.
og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.
Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,
Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.
Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.
Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.
Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
