Psalmet 106

1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?

Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.

Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,

Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.

så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.

Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.

Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.

Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.

og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.

og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.

og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.

Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.

Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.

men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.

Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,

Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.

Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.

og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,

De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.

og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,

De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.

undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.

Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,

Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.

og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,

Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.

og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.

Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.

og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.

Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.

og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,

Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.

for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;

De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;

men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;

og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,

og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.

og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.

De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.

Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.

Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.

og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.

Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,

Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.

Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.

og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.

Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.

Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!