Psalmet 106
1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.
Lobet Jah! / Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währet ja seine Huld.
2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?
Wer kann gebührend von Jahwes Taten reden / Und all seinen Ruhm erschöpfend verkünden?
3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.
Heil denen, die das Gesetz befolgen, / Die Gerechtigkeit üben zu jeder Zeit!
4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,
Gedenke mein, o Jahwe! / Auch mir schenk die Huld, die dein Volk erfährt! / Auch mich sieh an, wenn du ihm hilfst!
5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.
Dann schau ich mit Lust deiner Erwählten Glück, / Dann teil ich die Freude deines Volks / Und darf mich rühmen mit deinem Erbe.
6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, / Haben gottlos gehandelt, gefrevelt.
7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht deiner Wunder, / Gedachten nicht deiner Gnadenfülle, / Sondern waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
Er aber rettete sie um seines Namens willen, / Um seine Macht zu beweisen.
9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
Er schalt das Schilfmeer, da ward es trocken. / In den Fluten ließ er sie ziehn wie auf blachem Feld.
10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
So befreite er sie aus des Hassers Hand / Und erlöste sie aus des Feindes Gewalt.
11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
Die Wasser bedeckten ihre Bedränger: / Nicht einer von ihnen blieb übrig.
12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
Da vertrauten sie auf seine Worte, / Sie sangen seinen Ruhm.
13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
Doch schnell vergaßen sie seine Taten, / Warteten nicht, daß sein Rat sich erfülle.
14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
Sondern lüstern wurden sie in der Wüste / Und versuchten Gott in der Öde.
15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
Da erfüllte er wohl ihr Verlangen, / Aber dann sandte er ihnen Krankheit zu.
16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
Sie waren auch neidisch auf Mose im Lager, / Auf Aaron, Jahwes Geweihten.
17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.
Da tat sich die Erde auf: sie verschlang Datan / Und bedeckte die Rotte Abirams.
18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.
Feuer ergriff ihre Rotte, / Die Flamme verzehrte die Frevler.
19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,
Sie machten ein Kalb am Horeb / Und beteten dann dies Gußbild an.
20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.
Ihres Gottes Herrlichkeit gaben sie hin / Für das Bild eines Stieres, der Gras frißt.
21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, / Der Großes getan in Ägypten,
22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.
Wunder im Lande Hams, / Erstaunliche Dinge am Schilfmeer.
23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.
Er wollte sie schon vertilgen: / Doch da trat Mose, sein Auserwählter, vor ihm in den Riß, / Um seine Zornglut abzuwenden, / Daß er sie nicht verderbe.
24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,
Sie verschmähten das köstliche Land, / Sie trauten seiner Verheißung nicht,
25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.
Sondern murrten in ihren Zelten, / Gehorchten nicht Jahwes Stimme.
26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,
Da hub er auf seine Hand und schwur, / Sie niederzuschlagen in der Wüste,
27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.
Ihre Nachkommen unter die Völker zu werfen, / Sie zu zerstreuen in die Länder.
28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.
Sie hängten sich an den Baal Peôr / Und aßen Opfer für Tote.
29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.
So reizten sie ihn mit ihrem Tun. / Da riß unter ihnen ein Sterben ein.
30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.
Nun aber trat Pinehas auf und hielt Gericht: / Da ward der Plage Einhalt getan.
31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit / Für alle Geschlechter, für immer.
32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,
Sie erzürnten ihn weiter am Haderwasser, / Und übel ging's Mose um ihretwillen.
33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.
Denn sie hatten seinem Geist widerstrebt, / So daß ihm unbedachte Worte entfuhren.
34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;
Sie vertilgten auch nicht die Völker, / Wie ihnen Jahwe geboten hatte.
35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;
Sondern sie ließen sich ein mit den Heiden / Und nahmen an ihrem Treiben teil:
36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;
Sie dienten ihren Götzen, / Die wurden ihnen zum Fallstrick.
37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,
Sie opferten ihre Söhne / Und ihre Töchter den bösen Geistern.
38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.
So vergossen sie schuldlos Blut, / Das Blut ihrer Söhne und Töchter, / Die sie opferten Kanaans Götzen, / Daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.
39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.
So wurden sie unrein durch ihr Tun / Und fielen von Gott durch ihr Treiben ab.
40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.
Da entbrannte Jahwes Zorn wider sein Volk, / Er fühlte Abscheu gegen sein Erbe.
41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.
Drum gab er sie in der Heiden Hand, / Daß ihre Hasser über sie herrschten.
42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.
Ihre Feinde bedrängten sie, / Sie mußten sich beugen ihrer Gewalt.
43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.
Oftmals zwar befreite er sie, / Doch in Eigensinn lehnten sie sich auf: / Drum gingen sie unter in ihrer Schuld.
44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,
Er aber sah gnädig auf ihre Not, / Als er ihr lautes Schrein vernahm.
45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.
Da gedachte er ihnen an seinen Bund / Und hatte Mitleid in großer Huld.
46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.
Er ließ sie Erbarmen finden / Bei allen, die sie ins Elend geführt.
47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.
Hilf uns, Jahwe, unser Gott, / Und sammle uns aus den Heiden! / Dann wollen wir danken deinem heiligen Namen, / Uns glücklich preisen, dich zu loben.
48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.
Gepriesen sei Jahwe, Israels Gott, / Von Ewigkeit zu Ewigkeit! / Und alles Volk spreche: / "Ja wahrlich! Lobt Jah!"
