Psalmet 106

1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?

Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.

Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,

Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.

at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.

Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.

Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.

Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.

han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.

han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.

Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.

da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.

Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.

de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.

så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,

De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.

Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.

Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,

De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.

de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,

de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.

Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.

Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,

De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.

men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,

da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.

splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.

De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.

de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.

Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.

og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,

De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.

thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;

De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;

med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;

deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,

til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.

de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.

de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.

Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.

han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.

deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.

Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,

dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.

han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.

han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.

Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.

Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!