< Psalmet 106 >

1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.
Halelujah. Oslavujte Hospodina, nebo dobrý jest, nebo na věky milosrdenství jeho.
2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?
Kdo může vymluviti nesmírnou moc Hospodinovu, a vypraviti všecku chválu jeho?
3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.
Blahoslavení, kteříž ostříhají soudu, a činí spravedlnost každého času.
4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,
Pamatuj na mne, Hospodine, pro milost k lidu svému, navštěv mne spasením svým,
5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.
Abych užíval dobrých věcí s vyvolenými tvými, a veselil se veselím národu tvého, a chlubil se spolu s dědictvím tvým.
6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.
Zhřešili jsme i s otci svými, neprávě jsme činili, a bezbožnost páchali.
7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
Otcové naši v Egyptě nerozuměli předivným skutkům tvým, aniž pamatovali na množství milosrdenství tvých, ale odporni byli při moři, při moři Rudém.
8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
A však vysvobodil je pro jméno své, aby v známost uvedl moc svou.
9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
Nebo přimluvil moři Rudému, a vyschlo; i provedl je skrze hlubiny, jako po poušti.
10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
A tak zachoval je od ruky toho, jenž jich nenáviděl, a vyprostil je z ruky nepřítele.
11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
V tom přikryly vody ty, kteříž je ssužovali, nezůstalo ani jednoho z nich.
12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
A ačkoli věřili slovům jeho, a zpívali chválu jeho,
13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
Však rychle zapomenuli na skutky jeho, a nečekali na radu jeho;
14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
Ale jati jsouce žádostí na poušti, pokoušeli Boha silného na pustinách.
15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
I dal jim, čehož se jim chtělo, a však dopustil hubenost na život jejich.
16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
Potom, když horlili proti Mojžíšovi v vojště, a Aronovi, svatému Hospodinovu,
17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.
Otevřevši se země, požřela Dátana, a přikryla zběř Abironovu.
18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.
A roznícen byl oheň na rotu jejich, plamen spálil bezbožníky.
19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,
Udělali i tele na Orébě, a skláněli se slitině.
20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.
A změnivše slávu svou v podobiznu vola, jenž jí trávu,
21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,
Zapomněli na Boha silného, spasitele svého, kterýž činil veliké věci v Egyptě.
22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.
A předivné v zemi Chamově, přehrozné při moři Rudém.
23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.
Pročež řekl, že je vypléní, kdyby se byl Mojžíš, vyvolený jeho, nepostavil v té mezeře před ním, a neodvrátil prchlivosti jeho, aby nehubil.
24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,
Za tím zošklivili sobě zemi žádanou, nevěříce slovu jeho.
25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.
A repcíce v staních svých, neposlouchali hlasu Hospodinova.
26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,
A protož pozdvihl ruky své proti nim, aby je rozmetal po poušti,
27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.
A aby rozptýlil símě jejich mezi pohany, a rozehnal je do zemí.
28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.
Spřáhli se také byli s modlou Belfegor, a jedli oběti mrch.
29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.
A tak dráždili Boha skutky svými, až se na ně obořila rána,
30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.
Až se postavil Fínes, a pomstu vykonal, i přetržena jest rána ta.
31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.
Což jest mu počteno za spravedlnost od národu do pronárodu, a až na věky.
32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,
Opět ho byli popudili při vodách sváru, až se i Mojžíšovi zle stalo pro ně.
33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.
Nebo k hořkosti přivedli ducha jeho, a pronesl ji rty svými.
34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;
K tomu nevyplénili ani národů těch, o kterýchž jim byl Hospodin poručil,
35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;
Ale směšujíce se s těmi národy, naučili se skutkům jejich,
36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;
A sloužili modlám jejich, kteréž jim byly osídlem.
37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,
Obětovali zajisté syny své a dcery své ďáblům.
38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.
A vylili krev nevinnou, krev synů svých a dcer svých, kteréž obětovali trapidlům Kananejským, tak že poškvrněna jest země těmi vraždami.
39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.
I zmazali se skutky svými, a smilnili činy svými.
40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.
Protož rozpáliv se v prchlivosti Hospodin na lid svůj, v ošklivost vzal dědictví své.
41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.
A vydal je v ruce pohanů. I panovali nad nimi ti, jenž je v nenávisti měli,
42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.
A utiskali je nepřátelé jejich, tak že sníženi jsou pod ruku jejich.
43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.
Mnohokrát je vysvobozoval, oni však popouzeli ho radou svou, pročež potlačeni jsou pro nepravost svou.
44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,
A však patřil na úzkost jejich, a slyšel křik jejich.
45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.
Nebo se rozpomenul na smlouvu svou s nimi, a želel toho podlé množství milosrdenství svých,
46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.
Tak že naklonil k nim lítostí všecky, kteříž je u vězení drželi.
47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.
Zachovej nás, Hospodine Bože náš, a shromažď nás z těch pohanů, abychom slavili jméno tvé svaté, a chlubili se v chvále tvé.
48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.
Požehnaný Hospodin Bůh Izraelský od věků až na věky. Na to rciž všecken lid: Amen, Halelujah.

< Psalmet 106 >