< Psalmet 104 >

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Благослови, душе моя, Господа! Господи, Боже мій, Ти ве́льми великий, зодягну́вся Ти в ве́лич та в славу!
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Зодягає Він світло, як ша́ти, небеса́ простягає, немов би заві́су.
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Він ставить на во́дах пала́ти Свої, хма́ри кладе за Свої колесни́ці, ходить на кри́лах вітро́вих!
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Він чинить вітри́ за Своїх посланці́в, палю́чий огонь — за Своїх слуг.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Землю Ти вгрунтува́в на осно́вах її, щоб на вічні віки вона не захита́лась,
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
безо́днею вкрив Ти її, немов шатою. Стала вода над гора́ми, —
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
від погро́зи Твоєї вона втекла́, від гу́ркоту грому Твого побігла вона, —
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
виходить на го́ри та схо́дить в доли́ни, на місце, що Ти встанови́в був для неї.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Ти границю поклав, щоб її вона не перейшла́, щоб вона не верну́лася землю покрити.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Він джере́ла пускає в пото́ки, що пливуть між гора́ми,
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
напува́ють вони всю пільну́ звірину́, ними дикі осли́ гасять спра́гу свою.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Птаство небесне над ними живе, видає воно голос з-посе́ред галу́зок.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Він напоює горн з пала́ців Своїх, із плоду чи́нів Твоїх земля си́титься.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Траву для худоби виро́щує, та зелени́ну для праці люди́ні, щоб хліб добува́ти з землі,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
і вино, що серце люди́ні воно звеселя́є, щоб більш від оливи блищало обличчя, і хліб, що серце люди́ні зміцня́є.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
Насичуються Господні дере́ва, ті ке́дри лива́нські, що Ти насади́в,
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
що там ку́бляться пта́хи, бузько́, — кипари́си мешка́ння його.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Го́ри високі — для диких кози́ць, скелі — схо́вище ске́льним звіри́нам.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
і місяця Він учинив для озна́чення ча́су, сонце знає свій за́хід.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Темноту́ Ти наво́диш — і ніч настає, в ній пору́шується вся звіри́на лісна́, —
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
рича́ть левчуки́ за здоби́чею та шукають від Бога своєї пожи́ви.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
Сонце ж засвітить — вони повтікають, та й кладуться по но́рах своїх.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
Люди́на виходить на працю свою, й на роботу свою аж до ве́чора.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
Які то числе́нні діла Твої, Господи, — Ти мудро вчинив їх усіх, Твого тво́рива повна земля!
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Ось море велике й розло́го-широ́ке, — там повзю́че, й числа їм немає, звіри́на мала́ та велика!
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Ходять там кораблі, там той левіята́н, якого створив Ти, щоб ба́витися йому в мо́рі.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Вони всі чекають Тебе, — щоб Ти ча́су свого поживу їм дав.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Даєш їм — збирають вони, руку Свою розкрива́єш — добром насича́ються.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Ховаєш обличчя Своє — то вони переля́кані, забираєш їм духа — вмирають вони, та й верта́ються до свого по́роху.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Посилаєш Ти духа Свого — вони тво́ряться, і Ти відновля́єш обличчя землі.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
Нехай буде слава Господня навіки, хай діла́ми Своїми радіє Господь!
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Він погляне на землю — й вона затремти́ть, доторкне́ться до гір — і диму́юти вони!
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
Я буду співати Господе́ві в своє́му житті, буду грати для Бога мого, аж поки живу́!
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Буде приємна Йому моя мова, — я Господом буду радіти!
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Неха́й згинуть грі́шні з землі, а безбожні — немає вже їх! Благослови, душе моя, Господа! Алілу́я!

< Psalmet 104 >