Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
