Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Lova HERREN, min själ. HERRE, min Gud, du är hög och stor, i majestät och härlighet är du klädd.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Du höljer dig i ljus såsom i en mantel, du spänner ut himmelen såsom ett tält;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

du timrar på vattnen dina salar, molnen gör du till din vagn, och du far fram på vindens vingar.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Du gör vindar till dina sändebud, eldslågor till dina tjänare.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Du grundade jorden på hennes fästen, så att hon icke vacklar till evig tid.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Med djupet betäckte du henne såsom med en klädnad; uppöver bergen stodo vattnen.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Men för din näpst flydde de; för ljudet av ditt dunder hastade de undan.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Berg höjde sig, och dalar sänkte sig, på den plats som du hade bestämt för dem.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

En gräns satte du, som vattnen ej fingo överskrida, så att de icke åter skulle betäcka jorden.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Du lät källor flyta fram i dalarna, mellan bergen togo de sin väg.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

De vattna alla markens djur, vildåsnorna släcka i dem sin törst.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Vid dem bo himmelens fåglar, från trädens grenar höja de sin röst.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Du vattnar bergen från dina salar, jorden mättas av den frukt du skapar.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Du låter gräs skjuta upp för djuren och örter till människans tjänst. Så framalstrar du bröd ur jorden

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

och vin, som gläder människans hjärta; så gör du hennes ansikte glänsande av olja, och brödet styrker människans hjärta.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

HERRENS träd varda ock mättade, Libanons cedrar, som han har planterat;

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

fåglarna bygga där sina nästen, hägern gör sitt bo i cypresserna.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Stenbockarna hava fått de höga bergen, klyftorna är klippdassarnas tillflykt.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Du gjorde månen till att bestämma tiderna; solen vet stunden då den skall gå ned.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Du sänder mörker, och det bliver natt; då komma alla skogens djur i rörelse,

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

de unga lejonen ryta efter rov och begära sin föda av Gud.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Solen går upp; då draga de sig tillbaka och lägga sig ned i sina kulor.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Människan går då ut till sin gärning och till sitt arbete intill aftonen.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Huru mångfaldiga äro icke dina verk, o HERRE! Med vishet har du gjort dem alla. Jorden är full av vad du har skapat.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Se ock havet, det stora ock vida: ett tallöst vimmel rör sig däri, djur både stora och små.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Där gå skeppen sin väg fram, Leviatan, som du har skapat att leka däri.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Alla vänta de efter dig, att du skall giva dem deras mat i rätt tid.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Du giver dem, då samla de in; du upplåter din hand, då varda de mättade med goda håvor.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Du fördöljer ditt ansikte, då förskräckas de; du tager bort deras ande, då förgås de och vända åter till sitt stoft igen.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Du sänder ut din ande, då varda de skapade, och du förnyar jordens anlete.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

HERRENS ära förblive evinnerligen; må HERREN glädja sig över sina verk,

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

han som skådar på jorden, och hon bävar, han som rör vid bergen, och de ryka.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Jag vill sjunga till HERRENS ära, så länge jag lever; jag vill lovsjunga min Gud, så länge jag är till.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Mitt tal behage honom väl; må jag själv få glädja mig i HERREN.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Men må syndare försvinna ifrån jorden och inga ogudaktiga mer vara till. Lova HERREN, min själ Halleluja!