< Psalmet 104 >

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Alaba al Señor, alma mía. Oh Señor mi Dios, eres muy grande; estás vestido de gloria y esplendor.
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Estás vestido de luz como con una túnica; extendiendo los cielos como una cortina:
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
El arco de tu casa se basa en las aguas; haces de las nubes tu carruaje; vas en las alas del viento:
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Él hace que los vientos sean sus ángeles, y las llamas de fuego sus siervos.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Él hizo la tierra fuerte sobre sus bases, para que no se mueva para siempre jamás;
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Cubriéndolo con el mar como con una túnica: las aguas eran altas sobre las montañas;
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
A la voz de tu palabra fueron en fuga; al sonido de tu trueno se fueron con miedo;
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
Subieron los montes y los valles descendieron al lugar que tú preparó para ellos.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Hiciste un límite sobre el cual no podían ir, para que la tierra nunca más fuera cubierta por ellos.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Enviaste las fuentes a los valles; ellos están fluyendo entre las colinas.
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
Dan de beber a toda bestia del campo; los asnos de la montaña vienen a buscar agua.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Las aves del cielo tienen sus lugares de descanso junto a ellas, y cantan entre las ramas.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Él hace caer la lluvia de sus tiendas en los montes; la tierra está llena del fruto de sus obras.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Él hace crecer la hierba para el ganado, y las plantas para el uso del hombre; para que el pan salga de la tierra;
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
Y el vino para alegrar el corazón del hombre, y el aceite para hacer resplandecer su rostro, y el pan para fortalecer su corazón.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
Los árboles del Señor están llenos de crecimiento, los cedros del Líbano de su plantación;
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Donde las aves tienen sus lugares de descanso; en cuanto a la cigüeña, los árboles altos son su casa.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Las altas colinas son un lugar seguro para las cabras de montaña, y las rocas para las pequeñas bestias.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Hizo la luna como señal de las divisiones del año; enseñando al sol el momento de su descenso.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Cuando se oscurece, es de noche, cuando todas las bestias del bosque salen silenciosamente de sus lugares secretos.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
Los leoncillos rugen corren tras su comida; buscando de Dios su comida.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
Sale el sol, y se juntan, y vuelven a sus lugares secretos para descansar.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
El hombre sale a su trabajo, y a su negocio, hasta la tarde.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
¡Oh Señor, cuán grande es el número de tus obras! en sabiduría los has hecho todos; la tierra está llena de las cosas que has hecho.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Allí está el gran mar ancho, donde hay seres vivientes, grandes y pequeños, más de los que pueden ser contados.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Allí van los barcos; está esa gran bestia Leviatán. que has hecho como un juguete.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Todos ellos están esperando por ti, para darles su comida a su tiempo.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Ellos toman lo que les das; están llenos de las cosas buenas que provienen de tu mano abierta.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Si tu cara se esconde de ellos. están turbados; cuando les quitas el aliento, llegan a su fin y vuelven al polvo.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
envías tu espíritu, se les da vida; haces nueva la faz de la tierra.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
Sea la gloria del Señor para siempre; que el Señor tenga gozo en sus obras.
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
a cuya mirada tiembla la tierra; a cuyo toque las montañas emiten humo.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
Y haré canciones al Señor toda mi vida; Haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Que mis pensamientos sean dulces para él; me alegraré en el Señor.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Permitan que los pecadores sean cortados de la tierra, y que todos los malvados lleguen a su fin. Alaba al Señor, alma mía. Alaba al Señor.

< Psalmet 104 >