Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bendice, alma mía, al SEÑOR. SEÑOR, Dios mío, mucho te has engrandecido; de gloria y de hermosura te has vestido.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

el que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros fuego flameante.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

El fundó la tierra sobre sus basas; no se moverá por ningún siglo.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

A tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron;

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

salieron los montes, descendieron por los valles a este lugar que tú les fundaste.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Les pusiste término, el cual no traspasarán; ni volverán a cubrir la tierra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Abrevan a todas las bestias del campo; quebrantan su sed los asnos salvajes.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto a aquellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

El que riega los montes desde sus aposentos; del fruto de sus obras se sacia la tierra.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar el rostro con el aceite, y el pan que sustenta el corazón del hombre.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Se sacian los árboles del SEÑOR, los cedros del Líbano que él plantó.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Para que allí aniden las aves; en las hayas tiene su casa la cigüeña.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Hizo la luna para los tiempos; el sol conoció su occidente.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Pones las tinieblas, y es la noche; en ella corren todas las bestias del monte.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Sale el sol, se recogen, y se echan en sus cuevas.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

¡Cuán muchas son tus obras, oh SEÑOR! Hiciste todas ellas con sabiduría; la tierra está llena de tu posesión.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Asimismo este gran mar y ancho de términos; allí hay peces sin número, animales pequeños y grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Allí andan navíos; allí este leviatán que hiciste para que jugase en él.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todos ellos esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Les das, recogen; abres tu mano, se sacian de bien.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Escondes tu rostro, se turban; les quitas el espíritu, dejan de ser, y se tornan en su polvo.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Envías tu espíritu, se crean; y renuevas la faz de la tierra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Sea la gloria al SEÑOR para siempre; alégrese SEÑOR en sus obras;

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

el cual mira a la tierra, y ella tiembla; toca en los montes, y humean.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Al SEÑOR cantaré en mi vida; a mi Dios diré salmos mientras viviere.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Me será suave hablar de él; yo me alegraré en el SEÑOR.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al SEÑOR. Alelu-JAH ( Alabemos al SEÑOR ).