Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bendice, alma mía, a Jehová; Jehová Dios mío, mucho te has engrandecido, de gloria y de hermosura te has vestido.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Que entabla con las aguas sus doblados, el que pone a las nubes por su carro, el que anda sobre las alas del viento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

El que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros al fuego flameante.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

El fundó la tierra sobre sus basas, no se moverá por ningún siglo.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Con el abismo, como con vestido, la cubriste: sobre los montes estaban las aguas.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

De tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Subieron los montes, descendieron los valles a este lugar, que tú les fundaste.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Pusíste les término, el cual no traspasarán, ni volverán a cubrir la tierra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

El que envía las fuentes en los arroyos; entre los montes van.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Abrévanse todas las bestias del campo; los asnos salvajes quebrantan su sed.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto a ellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

El que riega los montes desde sus doblados; del fruto de tus obras se harta la tierra.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

El que hace producir el heno para las bestias; y la yerba para servicio del hombre, sacando el pan de la tierra,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar la faz con el aceite; y el pan sustenta el corazón del hombre.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Hártanse los árboles de Jehová; los cedros del Líbano que él plantó:

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Para que aniden allí las aves; la cigüeña tenga su casa en las hayas.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Los montes altos para las cabras monteses, las peñas madrigueras para los conejos.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Hizo la luna para sazones: el sol conoció su occidente.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Pones las tinieblas, y la noche es; en ella corren todas las bestias del monte.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Sale el sol, recógense, y échanse en sus cuevas.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

¡Cuán muchas son tus obras, o! Jehová! todas ellas hiciste con sabiduría: la tierra está llena de tu posesión.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Esta gran mar y ancha de términos; allí hay pescados sin número, bestias pequeñas y grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Allí andan navíos, este leviatán que hiciste para que jugase en ella.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todas ellas esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Dásles, recogen: abres tu mano, hártanse de bien.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Escondes tu rostro, túrbanse: les quitas el espíritu, dejan de ser, y tórnanse en su polvo.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Envías tu espíritu, críanse: y renuevas la haz de la tierra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Sea la gloria a Jehová para siempre: alégrese Jehová en sus obras.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

El que mira a la tierra, y tiembla: toca en los montes, y humean.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

A Jehová cantaré en mi vida: a mi Dios diré salmos mientras viviere.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Serme ha suave hablar de él: yo me alegraré en Jehová.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Sean consumidos de la tierra los pecadores: y los impíos dejen de ser. Bendice alma mía a Jehová. Alelu- Jah.