Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bendice, alma mía, a Yavé. ¡Oh Yavé, ʼElohim mío, cuánto te has engrandecido! Estás cubierto de esplendor y majestad.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Te cubres como con un manto de luz. Extiendes el cielo como una cortina.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Él coloca sobre las aguas las vigas de sus altas moradas. Él convierte las nubes en su carroza. Él anda sobre las alas del viento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Él designa los vientos como sus mensajeros, Y las llamas de fuego, como sus ministros.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Él estableció la tierra sobre sus cimientos Para que no sea sacudida.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Le colocaste como una ropa el abismo. Las aguas estaban sobre las montañas.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

A tu reprensión huyeron, Se precipitaron al estruendo de tu trueno.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Subieron las montañas, Bajaron los valles al lugar que estableciste para ellos.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Les fijaste un límite que no traspasarán, De manera que no volverán a cubrir la tierra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Él envía manantiales por los valles. Ellos fluyen entre las montañas.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Dan de beber a todas las bestias del campo. Mitigan su sed los asnos monteses.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto a ellos habitan las aves del cielo. Elevan voces entre las ramas.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Él riega las montañas desde sus altas cámaras. Con el fruto de las obras de Él está saciada la tierra.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Él desarrolla el pasto para el ganado, Y la vegetación para el servicio del hombre De tal modo que saque alimento de la tierra,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Y vino que alegra el corazón del hombre, El aceite para que brille su semblante Y el pan que sustenta la vida del hombre.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Los árboles de Yavé beben su savia, Los cedros del Líbano que Él plantó,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Donde las aves construyen sus nidos, La cigüeña, cuya casa está en los cipreses,

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Las altas montañas para las cabras monteses, Las peñas, madrigueras de los conejos.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Él hizo la luna para las estaciones. El sol conoce el punto de su ocaso.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Pones la oscuridad y es de noche. En ella corretean todos los animales del bosque.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Los leoncillos rugen tras la presa Y buscan de ʼEL su comida.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Al salir el sol se retiran Y se echan en sus guaridas.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Sale el hombre a su trabajo, A su labor hasta el anochecer.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

¡Cuán innumerables son tus obras, oh Yavé! Hiciste todas ellas con sabiduría. La tierra está llena de tus posesiones.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Ahí está el grande y ancho mar, Donde hay enjambre de incontables animales, Tanto pequeños como grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Allí navegan los barcos, [Y el ]cocodrilo que formaste para que juguetee en él.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todos ellos esperan en Ti Para que les des su comida en su tiempo.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Les das, ellos recogen. Abres tu mano, Y se sacian con lo bueno.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Ocultas tu rostro Y ellos se desmayan. Les retiras su aliento, Y ellos expiran y vuelven a su polvo.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Envías tu aliento, Son creados, Y renuevas la superficie de la tierra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

¡Sea la gloria de Yavé para siempre! ¡Que se alegre Yavé en sus obras!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Él mira a la tierra, Y ella tiembla, Él toca las montañas, Y ellas humean.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

A Yavé cantaré en mi vida, Mientras tenga vida cantaré salmos a mi ʼElohim.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Sea agradable a Él mi meditación. Yo me regocijaré en Yavé.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Sean exterminados de la tierra los pecadores Y los perversos dejen de ser. ¡Bendice, alma mía, a Yavé! ¡Alaben a YA!