Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

¡Qué todo mi ser alabe al Señor! ¡Dios mío, eres tan grande, revestido en majestad y esplendor!

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Usas la luz como vestidura; tú extiendes el tejido de los cielos.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Colocas las vigas de tu casa en las nubes de lluvia. Haces de las nubes de los cielos tus carruajes. Te montas sobre las alas del viento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Haces de los vientos tus ángeles, y a las llamas de fuego tus sirvientes.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Tú pusiste la tierra sobre sus bases; y nunca será estremecida.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Estaba cubierta con océanos profundos, las aguas cubrían las montañas—

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

pero a tu orden las aguas huyeron; al sonido de tu trueno corren.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Las montañas se levantaron y los valles se hundieron hasta donde tú habías determinado.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Pusiste un límite para los océanos, para que no regresaran y volvieran a cubrir la tierra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Haces que los manantiales fluyan hacia los arroyos, bajando desde las montañas.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Proveen agua para todos los animales salvajes, para que los caballos salvajes aplaquen su sed.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Los pájaros construyen sus nidos entre los árboles al lado de las corrientes de agua, cantando entre el follaje.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Envías lluvias sobre las montañas desde tu hogar en lo más alto; llenas la tierra con cosas buenas.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Haces que la grama crezca para las vacas, y las plantas también para que la gente se alimente de ellas, cultivos de la tierra para servir como alimento,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

y vino para hacerlos felices, aceite de oliva para hacer resplandecer sus rostros, y pan para hacerlos fuertes.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Los árboles del Señor están bien regados, los cedros del líbano que Él plantó.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Los gorriones se anidan ahí; las garzas hacen sus nidos en los más altos árboles.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Las cabras salvajes viven en los picos de las montañas; y los damanes se esconden entre las rocas.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Tú hiciste la luna para marcar los meses, y el sol sabe cuándo ponerse.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Haces caer la oscuridad para que venga la noche, el momento en el que los animales del bosque salen a cazar.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Los jóvenes leones rugen mientras buscan a su presa, buscando la comida que Dios les proveyó.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Cuando el sol sale vuelven a sus guaridas para descansar.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Entonces las personas salen a hacer sus tareas, y trabajan hasta el ocaso.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Señor, ¡Cuántas cosas has hecho, todas ellas sabiamente formadas! La tierra está llena de tus criaturas.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Considera el mar, profundo y ancho, lleno de todos los tipos de seres vivientes, grandes y pequeños.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Los barcos navegan allí, y el Leviatán, que creaste para que jugara en él.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todas las criaturas te buscan para que les des comida en el momento correcto.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Cuando se las provees, la recogen. Les repartes alimento a todos, y son saciados.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Cuando te alejas de ellos, se aterrorizan; cuando retiras su aliento de vida, ellos mueren y regresan al polvo.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Mas cuando envías tu aliento, son creados, y la vida cubre la tierra una vez más.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

¡Qué la gloria del Señor permanezca para siempre! El Señor se alegra con todo lo que ha hecho.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Solo tiene que mirar hacia la tierra y esta tiembla; las montañas dejan salir humo a su toque.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Cantaré al Señor mientras viva; cantaré alabanzas a Dios toda mi vida.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Ojalá el Señor se plazca con mis pensamientos porque me alegro en el Señor.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

¡Sean destruidos los pecadores de la tierra; qué los malvados dejen de existir! ¡Todo mi ser alabe al Señor!