Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
¡Bendice a Yahvé, alma mía! ¡Yahvé, Dios mío, cuán grande eres! Te has vestido de majestad y de belleza,
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
envuelto en luz como en un manto. Extendiste el cielo como un cortinaje;
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
construiste tu morada superior sobre las aguas, haces de las nubes tu carroza, cabalgas sobre las alas del viento.
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
A los vientos haces tus mensajeros, y ministros tuyos los relámpagos centellantes.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Cimentaste la tierra sobre sus bases de suerte que no vacile jamás.
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
La habías cubierto con el océano como de un manto; las aguas se posaban sobre los montes.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
Mas huyeron a un grito tuyo, —temblaron a la voz de tu trueno,
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
surgieron los montes, bajaron los valles—, hasta el lugar que les habías destinado.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Les fijaste un límite que no traspasarán, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Haces correr en arroyos las fuentes que brotan entre los montes,
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
para que beban todas las bestias del campo y sacien su sed los asnos monteses.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
A sus orillas posan las aves del cielo, que cantan entre el ramaje.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Desde tu morada riegas los montes; la tierra se sacia del fruto de tus obras.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Produces el heno para los ganados, y las plantas que sirven al hombre, para que saque pan de la tierra,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
y vino que alegre el corazón del hombre; para que el aceite dé brillo a su rostro y el pan vigorice su corazón.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
Satúranse los árboles de Yahvé, los cedros del Líbano que Él plantó.
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Las aves anidan en ellos; en los abetos tiene su casa la cigüeña.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Los altos montes dan refugio a los antílopes, las peñas, a los conejos.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Para señalar los tiempos, hiciste la luna; el sol conoce la hora de su ocaso.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Mandas las tinieblas, y viene la noche; en ellas rondan todas las fieras de las selvas.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
Los leoncillos rugen en pos de la presa, e imploran de Dios el sustento;
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
al salir el sol se retiran, y se tienden en sus madrigueras;
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
y el hombre acude a su trabajo, a su labranza, hasta la tarde.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
¡Cuán variadas son tus obras, oh Yahvé! Todo lo hiciste con sabiduría; llena está la tierra de tus riquezas.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Mira el mar, grande y anchuroso: allí un hormiguear sin número, de animales pequeños y grandes.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Allí transitan las naves, y ese leviatán que creaste para que en él juguetease.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Todos esperan de Ti que a su tiempo les des el alimento.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Se lo das y ellos lo toman; al abrir Tú la mano se hartan de bienes.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Si Tú escondes el rostro, desfallecen; si retiras Tú su aliento, expiran, y vuelven a su polvo.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Cuando envías tu soplo, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
Sea eterna la gloria de Yahvé; gócese Yahvé en sus obras.
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Mira Él a la tierra, y ella tiembla; toca Él los montes, y humean.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
A Yahvé cantaré mientras viva; tañeré salmos a mi Dios mientras yo tenga el ser.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Séanle gratos mis acentos! Yo en Yahvé me gozaré.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
¡Sean quitados de la tierra los pecadores y no haya más impíos! ¡Bendice, alma mía, a Yahvé! ¡Hallelú Yah!
