Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Blagoslavljaj, duša moja Gospoda. Gospod, Bog moj, velik si silno, lepoto in veličastvo si oblekel.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Odevaš se z lučjo kakor z obleko; nebesa razpenjaš kakor zagrinjalo;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Kateri stavi v vode gornje hrame svoje; kateri nareja oblake za voz svoj, kateri hodéva po vetrov perotih,

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Kateri dela vetrove za poslance svoje, za služabnike svoje ogenj plameneči,

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Ustanovil je zemljo na podstave njene, da se ne gane na vedno večne čase.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Z breznom si jo bil odél kakor z odejo, ko so vode stale čez gore.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Na karanje tvoje so pobegnile, pred groma tvojega glasom bežale so urno.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Dvignile so se gore, pogreznile se doline na mesto, katero si jim bil ustanovil.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Mejo si postavil, da ne idejo čez, da se ne povrnejo, pokrit zemljo;

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Kateri izpuščaš studence po dolinah, da hodijo med gorami.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Napajajo naj vse poljske živali; žejo svojo gasé divji osli.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Poleg njih prebivajo tice nebeške, glasijo se iz med listja.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Kateri móči goré iz gornjih hramov svojih, da se sè sadom dél tvojih zemlja pase.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Daješ, da seno raste živini, in zelišče človeku za rabo, da jemlje hrano iz zemlje;

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Kateri z vinom razveseljuje srce človeku; z oljem svetlo dela čelo, in z jedjo podpira srce človeku.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Siti se drevje Gospodovo; cedre na Libanonu, katere je vsadil;

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

(Kjer gnezdijo tički), jelke prebivališče štorklji,

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Gore previsoke divjim kozlom, skale prebivališče gorskim mišim.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Postavil je mesec za čase gotove, solnce, ki pozna záhod svoj.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Temé narejaš, da je noč, ko prilezejo vse gozdne živali.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Mladi levi rjoveč po plenu, in iskajoč od Boga mogočnega hrane svoje.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

O solnčnem vzhodu se poskrijejo in ležé v brlogih svojih.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Človek gre na delo svoje, in na polje svoje do večera.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Kako veličastna so dela tvoja, o Gospod; kako modro si jih naredil vsa; kako polna je zemlja posesti tvoje!

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

V morji samem velikem in prostornem: tu so lazeče živali, in brez števila živali z velikimi male.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Tod hodijo ladije; som, katerega si ustvaril, igrá se v njem.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Vse tó čaka tebe, da jim daš živeža o svojem času.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Ko jim daješ ti, pobirajo; ko jim odpreš roko svojo sitijo se z dobroto.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Ko jim skriješ obličje svoje, zbegajo se; ko jim vzameš sapo, ginejo in povračajo se v svoj prah.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Ko izpuščaš sapo svojo, oživljajo se, obličje obnavljaš zemlji.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Čast bodi Gospodu vekomaj; raduj se, Gospod, v delih svojih!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Ko pogleda na zemljo, trese se ona; ko se dotakne gorâ, kadé se.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Pel bodem Gospodu v življenji svojem; prepeval Bogu svojemu, dokler bodem.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Prijetno bode o njem premišljevanje moje, radoval se bodem jaz v Gospodu.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Izginejo naj grešniki sè zemlje, in krivičnih več ne bódi; blagoslavljaj, duša moja, Gospoda. Aleluja!