Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!