Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Louva, minha alma, ao SENHOR; ó SENHOR meu Deus, tu és grandioso; de majestade e de glória estás vestido.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Tu estás coberto de luz, como que uma roupa; estendes os céus como cortinas.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Ele, que fixou seus cômodos sobre as águas; que faz das nuvens sua carruagem; que se move sobre as asas do vento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Que faz de seus anjos ventos, e de seus servos fogo flamejante.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Ele fundou a terra sobre suas bases; ela jamais se abalará.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Com o abismo, como um vestido, tu a cobriste; sobre os montes estavam as águas.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Elas fugiram de tua repreensão; pela voz de teu trovão elas se recolheram apressadamente.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Os montes subiram [e] os vales desceram ao lugar que tu lhes tinha fundado.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu [lhes] puseste um limite, que não ultrapassarão; não voltarão mais a cobrir a terra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Ele envia fontes aos vales, para que corram por entre os montes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elas dão de beber a todos os animais do campo; os asnos selvagens matam a sede [com elas].

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto a elas habitam as aves dos céus, que dão [sua] voz dentre os ramos.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Ele rega os montes desde seus cômodos; a terra se farta do fruto de tuas obras.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Ele faz brotar a erva para os animais, e as plantas para o trabalho do homem, fazendo da terra produzir o pão,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

E o vinho, que alegra o coração do homem, [e] faz o rosto brilhar o rosto com o azeite; com o pão, que fortalece o coração do homem.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

As árvores do SENHOR são fartamente [nutridas], os cedros do Líbano, que ele plantou.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Onde as aves fazem ninhos, e os pinheiros são as casas para as cegonhas.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Os altos montes são para as cabras selvagens; as rochas, refúgio para os coelhos.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Ele fez a lua para [marcar] os tempos, e o sol sobre seu poente.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Ele dá ordens à escuridão, e faz haver noite, quando saem todos os animais do mato.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Os filhos dos leões, rugindo pela presa, e para buscar de Deus sua comida.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Quando o sol volta a brilhar, [logo] se recolhem, e vão se deitar em suas tocas.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Então o homem sai para seu trabalho e sua obra até o entardecer.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Como são muitas as suas obras, SENHOR! Tu fizeste todas com sabedoria; a terra está cheia de teus bens.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Este grande e vasto mar, nele há inúmeros seres, animais pequenos e grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Por ali andam os navios e o Leviatã que formastes, para que te alegrasses nele.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todos eles aguardam por ti, que [lhes] dês seu alimento a seu tempo [devido].

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

O que tu dás, eles recolhem; tu abres tua mão, [e] eles se fartam de coisas boas.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

[Quando] tu escondes teu rosto, eles ficam perturbados; [quando] tu tiras o fôlego deles, [logo] eles morrem, e voltam ao seu pó.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Tu envias o teu fôlego, e logo são criados; e [assim] tu renovas a face da terra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

A glória do SENHOR será para sempre; alegre-se o SENHOR em suas obras.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

[Quando] ele olha para a terra, [logo] ela treme; [quando] ele toca nos montes, eles soltam fumaça.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Cantarei ao SENHOR em [toda] a minha vida; tocarei música ao meu Deus enquanto eu existir.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Meus pensamentos lhe serão agradáveis; eu me alegrarei no SENHOR.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Os pecadores serão consumidos da terra, e os maus não existirão mais. Bendizei, ó minha alma, ao SENHOR! Aleluia!