Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bendize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo, estás vestido de glória e de magestade.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrazador.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Lançou os fundamentos da terra, para que não vacile em tempo algum.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu a cobres com o abismo, como com um vestido: as águas estavam sobre os montes.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Á tua repreensão fugiram: à voz do teu trovão se apressaram.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Sobem aos montes, descem aos vales, até ao lugar que para elas fundaste.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Termo lhes puseste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Tu, que fazes sair as fontes nos vales, as quais correm entre os montes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sede.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Junto delas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Ele rega os montes desde as suas câmaras: a terra se farta do fruto das suas obras.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Faz crescer a erva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

As árvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do líbano que ele plantou,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Onde as aves se aninham: enquanto à cegonha, a sua casa é nas faias.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Os altos montes são um refúgio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu ocaso.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animais da selva.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Os leãozinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Então sai o homem à sua obra e ao seu trabalho, até à tarde.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde há réptis sem número, animais pequenos e grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para nele folgar.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo oportuno.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Dando-lho tu, eles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o fôlego, morrem, e voltam para o seu pó.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Envias o teu espírito, e são criados, e assim renovas a face da terra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

A glória do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Olhando ele para a terra, ela treme; tocando nos montes, logo fumegam.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu tiver existência.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

A minha meditação acerca dele será suave: eu me alegrarei no Senhor.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Desçam da terra os pecadores, e os ímpios não sejam mais. bendize, ó alma minha, ao Senhor. louvai ao Senhor.