Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.
