Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.