Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.